Budowę pałacu na kilka lat przerwała śmierć Branickiego. Prace przy urządzaniu wnętrz zostały wznowione w 1776 roku i zakończone w 1777. Wykonawcą tych prac był Jan Sękowski - nadworny architekt Izabeli, który mieszkał w tym pałacyku. Po śmierci Izabeli pałacyk wraz całym zespołem pałacowo-ogrodowym znalazł się w posiadaniu cara Aleksandra I. W 1837 roku przekazany Instytutowi.

Pałacyk został spalony w 1944 roku, odbudowany w 1950 roku z przeznaczeniem na siedzibę Muzeum Ruchu Rewolucyjnego. Obecnie znajduje się tu Urząd Stanu Cywilnego.






Opracowano na podstawie wikipedii.
Zdjęcia zewnątrz: Historyczka / CC BY-SA 3.0 PL (https://creativecommons.org/licenses/by-sa/3.0/pl/deed.en)
Zdjęcia wewnątrz: Gumisza / CC BY-SA (https://creativecommons.org/licenses/by-sa/3.0)