Rezerwat utworzony został w 1958 roku przez wyodrębnienie fragmentu lasu z kompleksu leśnego otaczającego Babsk od zachodu. Powstanie rezerwatu miało na celu zapewnienie ochrony starego drzewostanu liściastego z domieszką lipy.

Rezerwat „Babsk” chroni jeden z największych w tej części województwa łódzkiego płatów zespołu grądowego z udziałem lipy drobnolistnej.

Rezerwat posiada plan ochrony ustanowiony w 2018 roku, na jego podstawie cały obszar rezerwatu podlega ochronie czynnej.


W rezerwacie rosną głównie dęby szypułkowe w wieku 100–160 lat, które w obwodzie (w pierśnicy) osiągają 2 m (stanowią one ok. 50% drzewostanu), a także lipy drobnolistne w podobnym wieku (które jednak mają mniejsze rozmiary obwodu pnia – tylko 100–140 cm), a ponadto graby, sosny i brzozy. Zarówno na terenie rezerwatu, jak i otaczających go terenach leśnych nie objętych ochroną rezerwatową występują także liczne inne gatunki drzew, jak również krzewów, roślin zielnych i mchów.

Nieco inaczej wygląda szata roślinna w pobliżu przepływającej przez rezerwat rzeczki. Jej brzegi porośnięte są lasem głównie grabowo-lipowym, zaś miejscami znajdują się kępy olch. Przy samym strumieniu rosną różne gatunki traw (m.in. turzyca), a także trzciny, lilie wodne i inne gatunki roślin typowe dla obszarów o wysokiej wilgotności.

W sumie na terenie rezerwatu występują 103 gatunki roślin naczyniowych oraz 8 gatunków mchów, a także 215 gatunków grzybów makrosporowych. Spośród roślin rzadko spotykanych w Polsce, a występujących we florze rezerwatu, wymienić można np. 3 gatunki chronione: kruszynę pospolitą, kalinę koralową i konwalię majową, ponadto (niepodlegające ochronie gatunkowej, acz rzadkie w środkowej części kraju) turzycę orzęsioną, turzycę pagórkowatą, kupkówkę Aschersona i świerząbek korzenny. Częściej spotykane w kraju są inne miejscowe rośliny, jak np.: przylaszczka pospolita, zdrojówka rutewkowata, dzwonek brzoskwiniolistny, kozłek bzowy, zawilec żółty i in. Spośród występujących w rezerwacie grzybów wymienić można takie gatunki jak: szyszkowiec łuskowaty, szmaciak gałęzisty i gwiazdosz rudawy.

W rezerwacie spotkać można m.in. zające, sarny, dziki, lisy, oraz liczne inne gatunki drobnych ssaków (ryjówki, jeże i in.) i ptaków (dzięcioły, kowaliki, sikory, pełzacze, kukułki, bociany, dzikie kaczki), a także gady (jaszczurki, zaskrońce) i płazy (żaby, traszki i ropuchy). Przepływająca przez rezerwat rzeczka, będąca dopływem Białki, stanowi środowisko życia dla drobnych ryb, a jej bliskość umożliwia życie i rozwój licznych gatunków owadów oraz wspomnianych płazów.

Na terenie rezerwatu identyfikuje się swoisty mikroklimat, kształtowany pod wpływem dużego zalesienia oraz topograficznych i morfologicznych cech terenu.
Zdaniem lekarzy mikroklimat ten korzystnie wpływa na stan zdrowia osób ze schorzeniami dróg oddechowych.

Obszar rezerwatu leży w strefie klimatu umiarkowanego przejściowego na granicy wpływów atlantyckich. Klimat w rezerwacie nie odbiega znacząco od typowego klimatu Polski środkowej, i jako wyznaczniki można podać następujące wartości:

średnia temperatura roczna: 7–8 °C
średnia temperatura najcieplejszego miesiąca (lipca): 18 °C
średnia temperatura miesiąca najzimniejszego (lutego): –3,5 °C
okres bezprzymrozkowy: ok. 260 dni (średnio)
okres wegetacyjny: średnio 215 dni w roku
przeciętna długość zalegania pokrywy śnieżnej: ok. 50 dni w roku
liczba godzin nasłonecznienia w ciągu roku: 1680 (średnio 4,6 dziennie, przy dużych różnicach w poszczególnych porach roku)
roczna suma opadów: ok. 510 mm.





Opis skopiowano z wikipedii.
fot. Tomasz Kuran aka Meteor2017, CC BY-SA 3.0 , via Wikimedia Commons