Świątynię wzniesiono z prywatnych funduszy ówczesnego proboszcza, księdza Tomasza Kuńskiego. Fundator po śmierci pochowany został w krypcie pod prezbiterium. Kościół nie został zniszczony na przestrzeni lat, nawet w czasie II Wojny Światowej - choć hitlerowcy zarekwirowali wówczas dzwony. Nowe ufundowane zostały w 1961 roku przez parafian.


Kościół jest orientowany, wzniesiony na planie podłużnym. Świątynię tworzą: trójprzęsłowa, prostokątna (z zaokrąglonymi narożami) nawa i nieco węższe prezbiterium. Z lewej i prawej stronie prezbiterium dobudowane są niższe, prostokątne przybudówki - od południowej strony jednokondygnacyjny skarbczyk a od strony północnej - dwukondygnacyjna zakrystia. Od zachodniej strony do nawy przylega kruchta i klatka schodowa, prowadząca na chór.


W 1986 roku świątynię wpisano do rejestru zabytków.




Zdjęcie: Karol Karolus, CC BY-SA 3.0 , via Wikimedia Commons