Kościół został zbudowany w 1732 roku z fundacji Anny Śleżyńskiej lub Zofii Stoińskiej (różnie podają źródła), podstoliny łukowskiej. W 1823 roku odbudowany po pożarze, w którym spłonęła dwuwieżowa fasada. Kilkakrotnie restaurowany - 1915 nowa polichromia, 1957 nowy strop, ostatnio w 1990 roku. Świątynia konstrukcji zrębowej, z zewnątrz oszalowana, orientowana, posiada jedną nawę z węższym prezbiterium zamkniętym trójbocznie. Od strony południowej do nawy przylega kaplica św. Wojciecha, dobudowana w 1869 r. z drewna pochodzącego z rozebranego kościoła w Słupi koło Kępna, z sygnaturą z 1637 r. Do prezbiterium od północy przylega zakrystia i magazynek. Dwuspadowy dach kościoła pokryty jest gontami. Nad nawą mała wieżyczka na sygnaturkę dobudowana w 1844 roku z barokową latarnią zwieńczoną cebulastym hełmem. Wewnątrz nawy i prezbiterium pozorne sklepienie kolebkowe z polichromią w stylu ludowym, w kaplicy ośmioboczna pozorna kopuła.

Późnobarokowy ołtarz główny z 1785 roku, jest ozdobiony rzeźbami św. Jana Nepomucena oraz nieznanego biskupa i obrazem adoracji Dzieciątka Jezus z poł. XVII w. Świątynia ma trzy ołtarze boczne oraz późnorenesansową ambonę z baldachimem z około 1640 r. Na belce tęczowej, wewnątrz kościoła, ustawiony jest krzyż, a obok niego barokowe figury Matki Bożej i św. Jana Apostoła z 2 poł. XVII w. Chór muzyczny wsparty na czterech słupach z prospektem organowym z XVIII w.






Opis skopiowano z wikipedii.
fot.
Sławomir Milejski, CC BY-SA 3.0 PL , via Wikimedia Commons