Kamień węgielny pod świątynię położono 2 października 1930 r., wyświęcono pod wezwaniem św. Krzyża trzy lata później, o czym mówi zachowana do dziś tablica w przedsionku kościoła. Ewangelicy użytkowali kościół do 1945 r., po czym został on im odebrany przez władze na potrzeby katolickiej parafii wojskowej. W latach 50. ponownie wrócił w ręce ewangelików. W 1983 r. został wydzierżawiony, a w 1998 odkupiony przez grekokatolików. Od 1999 prowadzone są prace remontowe mające przystosować cerkiew do liturgii greckokatolickiej. Węgorzewscy ewangelicy w dalszym ciągu mają prawo korzystać z dolnej kaplicy.

Świątynia mieści się przy ulicy 11 Listopada 14. Jest to dwupoziomowa, salowa budowla z wydzielonym prezbiterium na planie prostokąta, wybudowana z czerwonej cegły w uproszczonym stylu nawiązującym do neogotyku. Nad wejściem wznosi się masywna dzwonnica na planie prostokąta, kryta czterospadowym dachem. Front dzwonnicy zdobią wąskie, podłużne wnęki, w środkowej umieszczono duży, biały, podświetlany krzyż. Wnętrze kryte drewnianym stropem, pozbawione typowych dla kościołów ewangelickich empor. Obecnie prezbiterium oddziela od nawy drewniany ikonostas o nowoczesnych formach.

Z dawnego wyposażenia ewangelickiego zachowały się ławki, witraże oraz wielki drewniany krucyfiks w prezbiterium.





Opis skopiowano z wikipedii.
fot. Lesnydzban, CC BY-SA 4.0 , via Wikimedia Commons