Pochodzenie słupa nie jest do końca ustalone. Badacze niemieccy wysnuwali w tym zakresie różne hipotezy. Słup miałby upamiętniać stracenie wyjątkowo groźnych przestępców, szczególnie silny przybór wód, jak również mógł być pozostałością katolickiej kapliczki. Zachowane w jednej z wnęk napisy niemieckie wiążą obiekt z legendami mazurskimi. W Dniu Świętych Młodzianków 28 grudnia 1564 dwie pary młodych ludzi (Paweł, Benedykt, Gertruda i Róża) miały udać się do pobliskiego drewnianego domku i tam oddawać się rozpuście. Przeszkodził im w tym diabeł, który skręcił karki wszystkim uczestnikom orgii. Jest to zgodne z lokalnymi przekazami ludowymi, choć ówcześni kronikarze mazurscy podawali w wątpliwość, by czyn ten był autorstwa szatana, gdyż raczej to Niebiosa winny ukarać rozpustników. By upamiętnić te wydarzenia miejscowa ludność wzniosła słup z tablicami w trzech językach (polskim, łacińskim i niemieckim) przestrzegającymi przed niemoralnym życiem. W początku XX wieku napisy polskie i łacińskie zostały zatynkowane. W latach 90. XX wieku słup był zaniedbany i w złym stanie technicznym. Obecnie tablice (w tym czwarta - w języku litewskim) i słup są odnowione.

Na słupie znajdują się tablice z napisami w czterech językach (łacińskim, polskim niemieckim i litewskim), opowiadające o w.w. historii o czterech kochankach, będące przestrogą przed rozpustnym życiem.
"W świąteczny dzień dwie pary gorącą miłością złączone
tu zostały ogniem Wulkana naznaczone.

Ciała spalone oraz odarte ze wstydu chlubnego

sąsiedzi odkryli na trzeci dzień dopiero.

I któż by nie uwierzył, że cichy ogień strawił kości

tych, co praw boskich nie słuchają w skrytości.

Stąd nauka wypływa dla ciebie, przechodniu, pobożna,

że to kara, bo bez Boga kochać nie można."






Opis skopiowano z wikipedii.