Ufundowana została zapewne przez Jana Korzboka Łąckiego. W 1838 roku Prusacy zlikwidowali konwent. Specjalnie utworzony komitet obywatelski zebrał potrzebne fundusze, wykupił świątynię i klasztor, a następnie przekazał na własność ówczesnemu arcybiskupowi gnieźnieńsko-poznańskiemu Mieczysławowi Ledóchowskiemu. Ten w 1868 roku sprowadził do Wronek reformatów, zalecając im utworzenie w klasztorze domu rekolekcyjnego. Został przeprowadzony wówczas kapitalny remont świątyni i został wzniesiony nowy klasztor.

Kościół został zbudowany w stylu barokowym, jest budowlą jednonawową, wzniesionym na planie krzyża. Półkoliście zamknięte prezbiterium i ramiona transeptu nakryte są, tak samo jak nawa, sklepieniami kolebkowymi z lunetami; na skrzyżowaniu naw Jest umieszczone sklepienie kolebkowo-krzyżowe. Polichromia została wykonana w 1951 roku przez Mariana Schwartza z niedalekiego Obrzycka. Wyposażenie wnętrza jest nowe, zostało wykonane po II wojnie światowej. Do kościoła Jest dobudowany nieotynkowany budynek klasztorny.






Opis skopiowano z wikipedi.