Jest to poewangelicki kościół, zbudowany w 1688 roku, którego fundatorem był Melchior von Studnitz. W 1939 roku świątynia została odbudowana z zastosowaniem nowego drewna, z poprzedniej budowli została zachowana tylko wieża. W 1975 roku wymienione zostało pokrycie dachowe kościoła.

Kościół jest orientowany, nieoszalowany, na kamiennej podmurówce, konstrukcji zrębowej. Przylegająca wieża natomiast jest konstrukcji typu słupowego. Prezbiterium zostało zamknięte trójbocznie, od północnej strony prezbiterium znajduje się zakrystia z położoną na piętrze lożą kolatorską. Nawa jest szersza od prezbiterium, kształtem zbliżona do kwadratu, przylegają do niej kruchta i wieża. Wieża posiada ściany lekko pochyłe, szalowane, nakryta jest hełmem gontowym i pokryta blachą. Całość kościoła posiada dach siodłowy z dwoma kalenicami i pokryty jest gontem. Okna kościoła i drzwi wejściowe, w górnej części, zakończone są spłaszczonym łukiem. Wnętrze kościoła zwieńcza płaski strop i podzielony jest kasetonami. Chór muzyczny łączy się z emporami wzdłuż bocznych ścian nawy i wsparty jest na czterech słupach. Na ścianie nawy widać niewielki fragment stropu z XVII wieku ze sceną Sądu Ostatecznego[5], który jest ozdobiony ludowo-renesansową ramą o motywach i dekoracji roślinnej pochodząca również z XVII wieku. Późnobarokowy ołtarz główny pochodzi z I połowy XVIII wieku. Ozdobiony jest rzeźbami aniołów oraz Chrystusa Zmartwychwstałego. Ambona jest barokowa, pochodzi z około połowy XVIII wieku. Widnieją na niej malowane postacie czterech ewangelistów autorstwa Salvatora Mundi na parapecie oraz Mojżesza, Aarona i św. Jana Chrzciciela na parapecie schodów. Organy pochodzą z początku XVIII wieku[6]. Ponadto w wyposażeniu kościoła na uwagę zasługują zabytkowe:
- cztery zydle ludowe z XVIII wieku,
- barokowo-ludowy obraz Zmartwychwstania pochodzący z przełomu XVIII/XIX wieku,
- epitafium renesansowe drewniane z malowanym portretem wotywnym i Ukrzyżowaniem pochodzącym z XVII wieku,
- 3 rzeźby (odnowione zostały one w 1936 roku):
1. gotycka pieta z początku XVI wieku,
2. krucyfiks gotycki z XVI wieku,
3. barokowy anioł chrzcielny barokowy,
- kielich cynowy z herbem i literami M V S pochodzący z 2 połowy XVII wieku,
- dwie pateny cynowe z cechami miejskimi Wrocławia,
- dwa lichtarze cynowe z 1681 roku,
- dwa lichtarze z 1 połowy XVIII wieku,
- pod stropem zamocowane zostały trzy kopie rycerskie.




Opis skopiowano z wikipedii.
fot. Sławomir Milejski, CC BY-SA 4.0 , via Wikimedia Commons