Cmentarzysko kurhanowe znajduje się na wzniesieniu zwanym Gołogórą (21 m.n.p.m.). Należy do grupy najstarszych, wczesnośredniowiecznych nekropolii na Pomorzu Zachodnim. Jest unikalnym, po dziś zachowanym w czytelny sposób obiektem archeologicznym, który we wczesnym średniowieczu współtworzył rozległy zespół osadniczy Wolina. Zmarłych chowano tu w obrządku pogrzebowym ciałopalnym i szkieletowym. Birytualizm interpretowany jest jako wyraz oddziaływań różnych ośrodków kulturowych ówczesnej Europy: chrześcijańskich z Polski i Niemiec oraz skandynawskich. Część pochówków przypada jednak na najstarszą fazę charakteryzującą się wyłącznie obrządkami ciałopalnymi. 

Istnienie nekropolii na Wzgórzu Wisielców datowane jest na IX-XI wiek. Pierwotnie tutejsze mogiły miały kształt kolisty o średnicy od 3 do 20 metrów. Podczas prac badawczych odkryto kurhan o ogrodzeniu z drewnianych pali, które spalone zostały przed usypaniem mogiły. Zmarłych składano do drewnianych trumien. Niektóre kurhany kryły 2 lub 3 pochówki. Zmarli wyposażeni byli raczej ubogo. Charakterystyczną cechą pomorskich nekropolii jest bogatsze wyposażenie kobiecych grobów. Wśród inwentarzy znaleziono m.in. ceramikę, rzadziej noże, osełki, paciorki i kabłączki skroniowe. 

Nazwa "Wzgórze Wisielców" jest późniejsza i wiąże się z odbywającymi się kaźniami przestępców i piratów. Odkryty w najwyższym punkcie wzniesienia grób młodego mężczyzny bez głowy wskazuje na możliwość wykonania wyroku przez ścięcie. 

Pod koniec XIX wieku na wzniesieniu naliczono 93 kurhany, z których zachowały się 34 mogiły. 


fot. Radosłąw Drożdżewski (Zwiadowca21), CC BY 3.0, via Wikimedia Commons