Jest to kościół pierwotnie gotycki (XV wiek), rozbudowany w XVI wieku, przebudowany w 1766 roku przez Franciszka Placidiego. W drewnianych ołtarzach znajdują się obrazy Franciszka Smuglewicza. W roku 1544 bp Piotr Gamrat wyniósł kościół do godności kolegiaty, jednocześnie erygując przy niej kapitułę kolegiacką, zatwierdzoną przez papieża Pawła III w 1546 r. W 1819 roku kolegiata została zniesiona decyzją władz carskich. W dniu 6 lipca 2008 r. kościół wolborski odzyskał godność kolegiaty dekretem arcybiskupa, metropolity łódzkiego Władysława Ziółka. W dniu 26 czerwca 2010 roku arcybiskup Władysław Ziółek powołał Kapitułę Kolegiacką Wolborską. Jej prepozytem ustanowił ks. Grzegorza Gogola (proboszcz parafii Wolbórz). W 2015, z okazji 950-lecia miasta, uruchomiono na wieży instalację hejnału miejskiego.

W kruchcie kościoła wiszą tablice upamiętniające:

księdza infułata Bolesława B. Wróblewskiego (1867-1951), lokalnego proboszcza w latach 1906-1910, prezesa wolborskiej OSP, posła na Sejm II RP w latach 1919-1923 (odsłonięta 2001),
profesora Edwarda Mąkoszę, założyciela chóru kościelnego w setną rocznicę jego założenia (1904-2004),
kapitana Piotra Thury, zm. 6 września 1836.
Ponadto na zewnętrznej elewacji wisi tablica upamiętniająca wyjście wojsk polskich z Wolborza pod Grunwald w 1410, ufundowana w 1927 przez Zrzeszenie Piotrkowiaków.






Opis skopiowano z wikipedii.
fot. MOs810, CC BY-SA 4.0 , via Wikimedia Commons