Jaskinia od czasu, kiedy to w XIX wieku była popularną atrakcją turystyczną dla kuracjuszy pobliskiego Buska Zdroju, można rzec, mocno podupadła. Teren zarósł zaroślami, okoliczna ludność zadbała o obecność w jaskini starych wiader, tapczanów i innych śmieci. Gdyby nie to, jaskinia nadal byłaby ciekawym miejscem a tak, mało kto tam zagląda. Kto wie, może dobre czasy dla tej jaskini jeszcze powrócą? 

A jaskinia jest dość ciekawa. Położona jest w Dolinie Skorocickiej, ma 18 metrów długości i trzy otwory wejściowe znajdujące się na wysokościach 202 i 205 m.n.p.m. W krawędzi doliny przepływa przez nią potok Skorocicki. Obszerny tunel podzielony jest na dwie części. Pierwsza, między północnym i środkowym otworem jest wyższa o 10 metrów, częściowo zawaliskowa. Rozwinęła się ona w gipsach szkieletowych. Dalej, w kierunku południowego otworu korytarz jest niższy, jego wysokość sięga 5 metrów. Te partie jaskini nie mają charakteru zawaliskowego. W wielu miejscach od głównego ciągu odchodzą jasne, błotniste korytarzyki. Na ścianach głównego ciągu znajdują się liczne formy wykształcone przez płynącą wodę: ślady starszego poziomu koryta, kominki krasowe czy myte kanały. Większa część głównego ciągu jest oświetlona światłem dziennym, wpadającym przez liczne otwory. 

Tak jak wspominaliśmy na wstępie, jaskinia jest zaniedbana i nieudostępniona powszechnie. Dostęp do jaskini wymaga uzyskania zezwolenia Wojewódzkiego Konserwatora Przyrody. Od 1960 roku jaskinia jest chroniona jako element rezerwatu przyrody. 

fot. http://www.sktj.pl/