Początki klasztoru oo. Paulinów w Wieruszowie wiążą się z wieluńskim sędzią Bernardem Wieruszem. Ufundował on w 1401 klasztor przy drewnianym kościółku pw. Świętego Ducha, położonym nad Prosną u bram miasta Wieruszowa. Od czasów fundacji przetrwał do dziś obraz Miłosierdzia Bożego, zwany też obrazem Pana Jezusa Pięciorańskiego, który na początku zdobił ołtarz główny. Dziś znajduje się w ołtarzu mniejszym, gdzie został przeniesiony na życzenie dziedzica Andrzeja Wierzbięty Wieruszowskiego.

W 1612 klasztor został zniszczony przez pożar, w którym przetrwał obraz Miłosierdzia Bożego. Został on następnie umieszczony w odbudowanym kościele w 1632. Ikona ta była bardzo czczona przez lokalną ludność, dlatego w 1701 zostało powołane Bractwo Pięciorańskie. W 1680 bp Mikołaj Oborski dokonał konsekracji nowo wzniesionej świątyni. Umieścił on relikwie świętych męczenników w ołtarzowych mensach - Grzegorza, Maksyma i Witalisa oraz szczątki św. Kandydy. Do dziś w bazylice można zobaczyć barokowy wystrój wnętrza. Do najpiękniejszych dzieł należą: osiem, wspaniale przyozdobionych rzeźbami i złoceniami, bocznych ołtarzy, wykonana w podobnym stylu ambona, a także scena ukrzyżowania z ołtarza głównego.

Augustyn Kordecki przybył do wieruszowskiego klasztoru w 1673 na wizytację, gdzie niespodziewanie zmarł w wieku 70 lat. Wydarzenie to przyniosło klasztorowi wiele sławy.

Po około 120 latach nieobecności w 1983 do kościoła p.w. Ducha Świętego w Wieruszowie powrócili oo. paulini. W roku 1864 musieli oni opuścić to miejsce na mocy ukazu carskiego. W 2001 obchodzono jubileusz 600-lecia przybycia paulinów do Wieruszowa.

Bp Stanisław Napierała 18 kwietnia 2009 podniósł kościół do rangi diecezjalnego sanktuarium Pana Jezusa Pięciorańskiego. W Polsce jest to pierwsza świątynia pod tym wezwaniem.






Opis skopiowano z wikipedii.
fot Mnino, CC BY-SA 3.0 PL , via Wikimedia Commons