Na terenie Służewa już w 1065 roku istniał ośrodek misyjny Benedyktynów. Parafia św. Katarzyny ufundowana została w 1238 roku przez księcia Konrada Mazowieckiego. Od 1245 roku do XVIII wieku kolatorami kościoła był ród Służeckich, później majątek Służew nabyty został przez właścicieli Wilanowa.

Józef Łukaszewicz zamieszcza taką wzmiankę o kościele (pisownia oryginalna): "Wieś Służewo jest gniazdem starożytnej rodziny Służewskich, czy też Służowskich, herbu Radwan, w której znajdowała się jeszcze w początkach 17. wieku. Kto i kiedy w tej wsi kościół parochialny założył, niewiadomo. Zapewne założyli go Służewscy. W r. 1603 wizytował go Goślicki, ówczesny biskup poznański i tak go opisał: „Kościół w Służewie jest z cegły palonej postawiony, chór jego większy jest poświęcony pod tytułem ś. Katarzyny, drugi zaś chór, to jest mniejszy, jeszcze jest niepoświęcony. Podniebienie kościoła jest z desek, sam kościół dobrze pokryty. Kolatorami jego są: Anna Służewska wdowa i synowie jej Stanisław, Piotr i Jan Służewscy.” Uposażeniem kościoła, prócz folwarku, złożonego z trzech staji roli w Służewie, były dziesięciny z Służewa, Woli służewskiej, Moczydłowa, Wyczółek, Służewca, Jemielinka, Zbarza, Gorzkiewek, Rakowa, Okęcia, Włoch, Solipsów, Szop. …"

Do 1945 kolatorami kościoła byli kolejno: Czartoryscy, Potoccy i Braniccy.

Niewiele jest informacji o pierwszym kościelnym budynku. Badania archeologiczne potwierdzają przypuszczenie, że na tym samym wzgórzu istniał kiedyś ośrodek kultu pogańskiego (wypalony fragment ziemi wskazuje na nieustannie płonące ognisko przez kilkaset lat). W XIII wieku w tym miejscu wzniesiono drewniany kościół, w późniejszym średniowieczu wzniesiono świątynię murowaną w stylu gotyku mazowieckiego przebudowany w 1742 roku przez Augusta Czartoryskiego i jeszcze raz w 1848 roku według utrzymanego w stylu neoromańskim projektu Franciszka Lanciego.

Wnętrze świątyni uległo zniszczeniu podczas Potopu Szwedzkiego i ponownie zostało ozdobione przez warszawski zakład rzeźbiarski Jana Plerscha. W 1987 roku dodatkowe dodatkowe rzeźby wykonane zostały przez Andrzeja Kossa. Kościół zdobią także liczne rzeźby i obrazy pochodzące z różnych epok: ze średniowiecza, renesansu, XIX wieku i eklektyczne. Na ścianach bocznych znajdują się współcześnie malowane w technice olejnej portrety błogosławionych związanych z tutejszą parafią. Są to portrety: Michała Czartoryskiego, Edwarda Detkensa, Stanisława Papczyńskiego, Stefana Wyszyńskiego i Jana Pawła II.

Obecna dzwonnica wzniesiona została w 1881 roku. W latach 1991-1994 podwyższono ją o jedną kondygnację. Znajduje się w niej 5 dzwonów - jeden z XVI wieku, jeden z XVIII wieku, jeden z początków XX wieku i dwa współczesne z 1992 roku. Najstarszy dzwon pochodzi z nieistniejącego kościoła św. Jerzego.

Budynek plebanii pochodzi z 1640 roku. W jej holu zachowała się ceglana oryginalna posadzka mazowiecka z XVII wieku.

Na terenie przykościelnym znajduje się także odsłonięty w 1993 roku pomnik Męczenników Terroru Komunistycznego 1944–1956

Obok kościoła znajdują się pomniki przyrody, m.in. lipa drobnolistna i dwa jesiony wyniosłe.






Opracowano na podstawie wikipedii
Zdjęcia: Adrian Grycuk / CC BY-SA 3.0 PL (https://creativecommons.org/licenses/by-sa/3.0/pl/deed.en)