Kościół został wzniesiony z fundacji marszałka wielkiego koronnego Stanisława Lubomirskiego, właściciela dóbr czerniakowskich od 1683 roku. Planowany był jako rodzinne mauzoleum. Zaprojektowany przez królewskiego architekta Tylmana z Gameren. Kościół wybudowano w latach 1690-1693. Jednocześnie wraz z kościołem budowano klasztor - 19 października 1693 roku wystawiono dokument fundacyjny a uroczyste wprowadzenie zakonników miało miejsce 15 grudnia.

W 1702 roku w kościele pochowano fundatora świątyni - Stanisława Lubomirskiego, w 1745 roku jego syna Teodora a w 1860 roku Wiktora Maksymiliana Ossolińskiego.

W I połowie XIX wieku kompleks klasztorny powiększono o zachodnie skrzydło. Kościół i klasztor ucierpiały w 1939 roku podczas obrony Warszawy i w 1944 roku podczas powstania warszawskiego. W latach 1951-1954 odbyła się konserwacja pod kierunkiem Bohdana Marconiego a gruntowne prace konserwatorskie prowadzone były w latach 1985-1994.

Kościół nigdy nie był przebudowywany i zachował swój pierwotny, barokowy wystrój wnętrza. Wymienione zostały jedynie organy oraz drobne elementy wyposażenia liturgicznego (m.in. stacje drogi krzyżowej, XX-wieczny ołtarz posoborowy i świeczniki ołtarzowe). Na uwagę zasługują oryginalne XVII-wieczne boazerie ścienne wykonane z drewna dębowego. Jest to najstarszy tego typu element wystroju wnętrza zachowany w Warszawie.

Tylman z Gameren osobiście wykonał projekt posadzki. Posiada ona formę trójkolorowych rombów ułożonych z tafli białego, czarnego i wiśniowego marmuru, co w efekcie dało iluzjonistyczny efekt piętrzących się kubików.


Kościół został wzniesiony na planie krzyża greckiego sprzężonego z ośmiobocznym prezbiterium, a na przecięciu ramion zbudowano kopułę na tamburze. Bryła o ciekawym układzie proporcji zachowała swój pierwotny wygląd. Wystrój malarski wnętrza ukazuje żywot i dzieła patrona - św. Antoniego z Padwy. Ze znajdujących się we wnętrzu 69 obrazów, 63 przedstawiają życia św. Antoniego. Seria 8 wertykalnych obrazów znajdujących się w nawie ukazuje sceny uzdrowień dokonanych przez Świętego a ostatni fresk przedstawia chwilę jego śmierci. Na ołtarzu znajduje się uznany za cudowny wizerunek św. Antoniego. Na freskach w prezbiterium można znaleźć historię sprowadzenia obrazu oraz budowy świątyni.

W ołtarzach bocznych znajdują się słynny renesansowy, namalowany na szkle tryptyk "Opłakiwanie Chrystusa", będący darem króla Jana III Sobieskiego oraz obrazy świętego Franciszka. Pod głównym ołtarzem znajduje się relikwiarz św. Bonifacego Męczennika, który Lubomirski otrzymał d papieża Innocentego XII w roku 1693 w czasie pielgrzymki do Rzymu. Z relikwiarzem związany jest kult tego męczennika, a pielgrzymki odbywały się tu aż do kasaty konwentu w 1864 roku. Św. Bonifacy stał się patronem tutejszej parafii, a kult świętego nieodłącznie związany jest z tym miejscem (odpust i pielgrzymka 14 maja).

Na dziedzińcu przykościelnym znajduje się także klasycystyczna kapliczka portalowa z 1839 roku, poświęcona św. Bonifacemu z Tarsu.


Teren przy kościele to teren dawnego cmentarza. Prowadzi do niego brama z I połowy XIX wieku, zwieńczona herbem jej fundatorów - Ossolińskich (kolejnych po Lubomirskich właścicieli Czerniakowa). Na dziedzińcu przed kościołem znajduje się XX-wieczna kapliczka wykonana z piaskowca, nawiązująca do prostych form klasycyzującego baroku.

Żelazna krata prowadząca do nawy głównej kościoła pochodzi z XVII wieku powstała według projektu Tylmana z Gameren.

Po wewnętrznej stronie muru kościelnego znajdują się tablice upamiętniające bernardynów, żołnierzy z 14 pułku Ułanów Jazłowieckich poległych w 1939 roku oraz okolicznych mieszkańców zabitych i zamordowanych w czasie II wojny światowej.

Freski w kościele przedstawiają m.in. muzykujące anioły. Instrumenty na których grają anioły są odbiciem składu instrumentalnego kapeli królewskiej w Warszawie z końca XVII wieku.

Organy oraz chór znajdują się za ołtarzem - nietypowo ulokowanym na środku prezbiterium.

Po wschodniej stronie świątyni zachowała się unikatowa prosta barokowa brama wjazdowa na teren klasztorny - jedna nielicznych tego typu bram z XVII i XVIII wieku zachowanych w Warszawie.

W kościele znajduje się XVII w. wizerunek Matki Boskiej Fraskiej pochodzący z nieistniejącego kościoła bernardynów z Fragi (wieś na Ukrainie).

Budynek klasztorny, przekazany na cele świeckie po kasacie zakonu uległ znacznym zmianom, jednak przylegający do kościoła tzw. Dolny Korytarz zachował swoją dawną barokową architekturę. Znajduje się tu obraz z początku XIX wieku "Taniec śmierci".


W 1965 roku kościół został wpisany do rejestru zabytków.






Opracowano na podstawie wikipedii.
Zdjęcia: Adrian Grycuk / CC BY-SA 3.0 PL (https://creativecommons.org/licenses/by-sa/3.0/pl/deed.en)