Początki dziejów Lasu Bielańskiego związane są z historią średniowiecznej wsi Polków, która była własnością książęcą a po przeniesieniu stolicy do Warszawy należała do królów Polski. W XVII wieku powstał tu zespół klasztorny kamedułów na Bielanach. Podczas rozbiorów, w pobliżu zbudowano osiedle dla rodzin carskich żołnierzy. Obecnie teren osiedla porasta 80-letni las robiniowy.

Od XIX wieku las pełnił funkcje rekreacyjne. Po II Wojnie Światowej znalazł się w granicach Warszawy. Powstał tu Park Kultury ze słynną karuzelą. Napływ bawiących się i odpoczywających ludzi powodował niszczenie naturalnego środowiska leśnego. By chronić unikatową przyrodę, w 1973 roku powstał rezerwat przyrody. Rozpoczęto także likwidację Parku Kultury, który zamknięto w 1986 roku. Powierzchnia rezerwatu wynosi 132,5 ha. a całego lasu - 152 ha.

Głównym celem działań w rezerwacie jest ochrona lasu i przywrócenie drzewostanu do postaci naturalnej, czyli stanu sprzed ingerencji w las wypoczywających tu ludzi. Przywracanie naturalnego stanu następuje przez eliminację gatunków obcych, np. czerwonego dębu i robinii.

Las Bielański zajmuje teren o urozmaiconej rzeźbie. Wyróżnia się tu cztery tarasy. Przekrój poprzeczny przez tarasy wygląda jak obniżające się w kierunku Wisły czterostopniowe schody.

Najwyżej położony jest Taras Bielański - fragment równiny polodowcowej porośniętej grądem wysokim. Równinę przecina dolina erozyjna wykorzystywana przez Potok Bielański.W stosunkowo miękkich i łatwo ulegających erozji osadach polodowcowych wyrzeźbił dolinę, a także wąwozy i kręte jary. Pierwotnie źródła potoku znajdowały się w rejonie Wawrzyszewa, a ujście do Wisły w rejonie wzgórza klasztornego. Na skutek prowadzonych prac melioracyjnych Potok Bielański został skanalizowany i podłączony do kolektora. Na tarasie bielańskim na Polkowej Górze znajduje punkt widokowy, w pobliżu którego znajdowała się średniowieczna osada Polków.

Polodowcowa wysoczyzna kończy się na skarpie, której wysokość sięga 100 m.n.p.m. i jednocześnie wyniesiona jest na 20 metrów w stosunku do doliny Wisły. Jest wyraźnie widoczna na wysokości Cytadeli, Królikarni na Ursynowie, Starego Miasta, Łazienek i w Natolinie.

Poniżej Tarasu Bielańskiego leży piaszczysty taras - Taras Pradoliny Wisły. Niżej znajduje się Taras Nadzalewowy porośnięty grądem niskim a najniżej znajduje się Taras Zalewowy. W przeszłości obszar ten zagrożony był zalewami wiślanych wód powodziowych. Przez Taras Zalewowy przepływa Rudawka.

W rezerwacie wyznaczono szlaki piesze i pieszo-rowerowe. Ruch pieszy i rowerowy odbywać się może wyłącznie po wyznaczonych szlakach. Nie wyznaczono miejsc wprowadzania psów i miejsc udostępnionych dla celów sportowych i rekreacyjnych.






Opracowano na podstawie wikipedii.
Zdjęcia: Adrian Grycuk / CC BY-SA 3.0 PL (https://creativecommons.org/licenses/by-sa/3.0/pl/deed.en)