Pierwszy publiczny park w Polsce.
Pierwotnie geometryczny park francuski założony został w latach 1724-1748 dla króla Augusta II Mocnego jako ogród Pałacu Saskiego. W 1727 roku został udostępniony przez króla mieszkańcom Warszawy. Dla użytku dworu królewskiego pozostawiono jedynie dwa niewielkie ogródki w części przylegającej do Pałacu. Ogród szybko stał się popularny wśród mieszkańców Warszawy, stając się ulubionym miejscem do wypoczynku. Korzystać mógł z niego każdy, kto był porządnie ubrany.
W 1748 roku August III Sas wzniósł tam pierwszy na terenie Polski wolno stojący budynek teatralny (Opernhaus). Od XVIII wieku w ogrodzie odbywały się występy opery janczarskie, która dawała tzw. Koncerty Promenadowe.
W czasie Insurekcji Kościuszkowskiej (1794) został zdewastowany i przekomponowany na krajobrazowy obraz angielski w latach 1816-1827.
W 1847 roku u wylotu ulicy Królewskiej wybudowano Instytut Wód Mineralnych. Pijalnia utrwaliła rolę Ogrodu Saskiego jako salonu Warszawy.
Gdy w 1855 roku w Warszawie uruchomiono pierwszy wodociąg miejski, wzniesiony w Ogrodzie wodozbiór, wzorowany na świątyni Westy w Tivoli pod Rzymem pełnił funkcję wieży ciśnień. Wodę ze zbiornika rozprowadzano do 16 zdrojów i 4 fontann w różnych częściach Warszawy, z najbardziej efektowną fontanną w samym Ogrodzie Saskim, zachowaną do dziś.

Policjanci pilnowali, by do Ogrodu nie wchodził osoby ubrane nieschludnie i pijane. W 1870 roku zbudowano tu budynek Teatru Letniego. W 1899 roku w Ogrodzie Saskim Towarzystwo Higieniczne otworzyło jeden z pierwszych w mieście placów zabaw dla dzieci.

W 1935 toku przez zachodnią część parku przebito do placu Żelaznej Bramy i ul. Żabiej ulicę Marszałkowską.
Podczas powstania warszawskiego Ogród został częściowo zniszczony. Spłonął trafiony bombą budynek Teatru Letniego.
Projekt przebicia ulicy Marszałkowskiej do Placu Bankowego dokończyli Niemcy, wykorzystując zniszczenia wojenne, w tym zwłaszcza zniszczenie i rozbiórkę oficyn pałacu Błękitnego.

4 maja 1942 roku Ogród został zamknięty dla Polaków.
Po II Wojnie Światowej park odtworzono. Powiększono go poprzez przyłączenie ogrodu Zamoyskich (od strony ul. Senatorskiej) oraz Ogrodu Ministerstwa Spraw Zagranicznych (od strony ul. Wierzbowej).

Wśród drzewostanu największą grupę stanowią kasztanowce. Rosną tu także: lipy drobnolistne, wiązy, topole czarne, klony pospolite, glediczje trójcierniowe i miłorzęby japońskie.

Najważniejsze obiekty na terenie Ogrodu Saskiego:
- 21 barokowych rzeźb muz i cnót,
- Wodozbiór w kształcie rotundy, wzorowany na świątyni Westy w Tivoli,
- Empirowa fontanna autorstwa Henryka Marconiego z 1855 roku,
- Pałac Błękitny,
- Zegar Słoneczny,
- Grób Nieznanego Żołnierza,
- Płyta upamiętniająca powitanie wojsk polskich przez Józefa Piłsudskiego w 1921 roku,
- Kamień pamiątkowy ustawiony w 1927 roku w dwusetną rocznicę oddania Ogrodu do użytku publicznego,
- Tablica pamiątkowa Tchorka (przy pałacu Błękitnym),
- Pomnik Marii Konopnickiej,
- Płyta upamiętniająca 6 mln Polaków, w tym 800 tys. mieszkańców Warszawy, poległych w II wojnie światowej.






Opracowano na podstawie wikipedii.
Zdjęcie: SchiDD / CC BY-SA (https://creativecommons.org/licenses/by-sa/4.0)