Pałac zbudowano dla kasztelana trockiego, późniejszego kanclerza wielkiego litewskiego, Jana Fryderyka Sapiehy.

W 1817 roku będący w złym stanie budynek kupiła od Sapiehów Komisja Rządowa Wojny Księstwa Warszawskiego. W latach 1818–1820 został przebudowany w stylu klasycystycznym na koszary według projektu Wilhelma Henryka Mintera. Przebudowa ta w dużym stopniu spowodowała zniszczenie bogatej szaty rokokowej na elewacjach. Od 1820 roku do powstania listopadowego pełnił funkcje koszar 4 Pułk Piechoty Liniowej – Czwartaków. Po powstaniu listopadowym, aż do ucieczki Rosjan z Warszawy w 1915 roku, pałac pełnił rolę koszar wojsk rosyjskich. W tym czasie jego elewacja uległa dalszej dewastacji, poprzez skucie boniowania i ryzalitu wejściowego.

W dwudziestoleciu międzywojennym w pałacu mieściła się filia Głównego Wojskowego Szpitala Ujazdowskiego.

Pałac został zbombardowany i spalony przez Niemców w 1944.

W latach 1950–1955 pałac został zrekonstruowany przez Marię Zachwatowicz, według oryginalnych planów Jana Fryderyka Deybla.

W 1965 pałac został wpisany do rejestru zabytków.

Od roku 1972 w pałacu Sapiehów znajdowała się Specjalna Szkoła Podstawowa nr 196, później (w 1999 roku) Przedszkole Specjalne nr 343 i Specjalne Gimnazjum nr 153. Od 2005 roku zaczęto stosować nazwę „Specjalny Ośrodek Szkolno-Wychowawczy nr. 15 dla Dzieci Słabosłyszących im. Ottona Lipkowskiego”.





Opis skopiowano z wikipedii.
Zdjęcia: Tilman2007, CC BY-SA 4.0 , via Wikimedia Commons