Budowę pałacu rozpoczął Aleksander Rembieliński w 1859 na gruncie nabytym od Stanisława Lessera. Projektantem był Franciszkek Maria Lanci, który nadał pałacowi formy renesansowe. Nieukończywszy prac budowlanych, Rembieliński sprzedał budynek Janowi Kurtzowi i Stanisławowi Radyńskiemu. Kurtz stał się jedynym właścicielem pałacu; w 1865 ukończył jego budowę.

W 1874 właścicielką pałacu została Maria Jankowska. W 1900 roku pałac nabyła łódzka Spółka Akcyjna Wyrobów Bawełnianych Izraela Poznańskiego. Podczas dwudziestolecia międzywojennego w pałacu mieściło się Poselstwo Danii (1923-1928). Od 1935 jego właścicielem był Abraham Sojka.

Od ok. 1935 w apartamencie znajdującym się na pierwszym piętrze od strony parku Ujazdowskiego mieszkał Tadeusz Dołęga-Mostowicz.

Budynek ucierpiał podczas II wojny światowej. Odbudowano go w 1949 pod kierunkiem Eugeniusza Wierzbickiego, Jana Mokrzyńskiego i Wacława Kłyszewskiego. Podczas odbudowy usunięto ruiny sąsiednich kamienic w wyniku czego pałac stał się budowlą wolnostojącą, z nową elewacją od ulicy Matejki. Mieściła się w nim biblioteka oraz ośrodek szkolenia Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej, następnie Wydział Historii Partii KC PZPR (1955), a później szkoła muzyczna. Następnie był siedzibą Zarządu Głównego i Zarządu Okręgu Związku Bojowników o Wolność i Demokrację. Od lat 90. mieści się w nim Zarząd Główny Związku Kombatantów RP i Byłych Więźniów Politycznych. Swoją siedzibę ma tam również Press Club Polska.

Budynek jest wpisany do rejestru zabytków pod nazwą Willa Poznańskich (d. pałac Rembelińskich, Lesserów) nr 603 z 1 lipca 1965.


Tablice pamiątkowe:
- Tablica upamiętniająca obrzucenie granatami 15 lipca 1943 przez grupę żołnierzy Gwardii Ludowej kolumny SA osłonięta w marcu 1952.
- Tablica upamiętniająca Zygmunta Rumla.





Opis skopiowano z wikipedii.
Zdjęcia: Wistula, CC BY 3.0 , via Wikimedia Commons