Nazwa pałacu pochodzi z czasów saskich, kiedy znajdował się tu zwierzyniec w którym polowano na króliki.
Początkowo na terenie Królikarni znajdowały się cegielnia, browar, karczma, młyn, stodoła oraz położony na zboczu wąwozu budynek kuchni dla którego inspiracją był rzymski grobowiec Cecylii Metelli.

Obiekt zaprojektował Dominik Merlini, który wzorował się na renesansowej rezydencji Villa Rotonda koło włoskiej Vicenzy. Budowę prowadzono w latach 1782–1786. Podczas Insurekcji Kościuszkowskiej, w 1794 roku w pałacu rezydował Tadeusz Kościuszko. W 1816 roku pałac przeszedł w posiadanie Radziwiłłów a w 1849 roku zakupiła go rodzina Pusłowskich. Podczas obrony Warszawy w 1939 roku pałac zostal zniszczony. W 1944 roku na terenie ogrodu powstańcy warszawscy prowadzili walki z Niemcami, w efekcie których spłonęła kuchnia, znoszczony został taras z grotą i drzewostan.

Na podstawie dekretu Bieruta pałac został przejęty przez Państwo w 1945 roku. W 1964 roku został odbudowany. Z wnętrz pałacu pierwotny charakter przywrócono tylko Sali Okrągłej. Po zakończeniu odbudowy, w 1965 roku w pałacu zlokalizowano Muzeum Rzeźby im. Xawerego Dunikowskiego. Wokół pałacu rozciąga się park o tej samej nazwie. W otoczeniu drzew znajduje się Park Rzeźby, gdzie prezentowane są wybrane prace z bogatej kolekcji Muzeum Narodowego w Warszawie.


W 1965 roku pałac wpisano do rejestru zabytków.






Opracowano na podstawie wikipedii.
Zdjęcie pałacu: Marian CK / CC BY (https://creativecommons.org/licenses/by/3.0)
Zdjęcia wnętrza: Wistula / CC BY (https://creativecommons.org/licenses/by/3.0)