Autor
Opis
Zabytkowy pałac w Warszawie znajdujący się na terenie kampusu centralnego Uniwersytetu Warszawskiego
Pałac został zbudowany w latach 1637-1641 jako pałac letni Villa Regia w stylu wczesnego baroku dla króla Władysława IV. Był to prywatny budynek rodziny Wazów znajdujący się ówcześnie poza granicami miasta.
Po śmierci Króla Władysława IV pałac został przebudowany przez Jana Kazimierza w 1652 roku. W 1656 roku został jednak zniszczony przez wojska szwedzkie. W 1660 roku odbudowany w nowej formie i nazwany Pałacem Kazimierzowskim na cześć fundatora, dla którego pałac ten stał się ulubioną siedzibą. Opuszczony po abdykacji króla w 1668 roku, stał się później własnością żony palatyna reńskiego Anny Gonzagi de Clèves-Nevers a potem króla Jana III Sobieskiego. W 1695 roku budynek doszczętnie spłonął.
Od około 1724 własność Augusta II Mocnego. W tym okresie powstała brama wjazdowa od ul. Krakowskie Przedmieście a na dziedzińcu osiem budynków koszarowych poprzecznie do fasady pałacu. W 1735 roku stał się własnością Aleksandra Sułkowskiego. Powstały tam cegielnia, browar i fabryka pieców a w latach 1737-1739 pałac został przebudowany.
W 1766 roku pałac stał się własnością Stanisława Augusta Poniatowskiego, który ulokował tu Korpus Kadetów Szkoły Rycerskiej. Po upadku insurekcji kościuszkowskiej szkoła została zlikwidowana (1794).
W 1814 roku budynki koszarowe zostały zniszczone w efekcie pożaru a w 1816 roku w ich miejscu powstały dwa boczne pawilony. W tym samym roku pałac stał się siedzibą Uniwersytetu Warszawskiego. Jednocześnie od 1817 do 1831 roku mieściło się tu Liceum Warszawskie. W latach 1818–1822 nastąpiła rozbudowa o dwa równoległe do Krakowskiego Przedmieścia pawilony.
W 1824 roku pałac został gruntownie przebudowany w stylu klasycystycznym. W tym czasie powstały kolejne dwa pawilony przy samym budynku pałacu – północny i południowy. W latach 1840-1841 powstał kolejny pawilon, pierwotnie przeznaczony na siedzibę gimnazjum realnego, później Szkoły Głównej.
W latach 1891–1894 na dziedzińcu pałacu, pomiędzy bramą od strony Krakowskiego Przedmieścia a korpusem pałacu, powstał gmach Biblioteki. W 1910 roku powstała nowa brama wjazdowa.
W latach 1929–1931 dokonano przebudowy gmachu biblioteki, a w roku 1930 wzniesiono gmach Auditorium Maximum. Pałac wraz z innymi budynkami uniwersyteckimi został zniszczony podczas II Wojny Światowej. Zniszczenia pałacu oszacowano na około 50%.
W latach 1945-1954 pałac odbudowano. Odbudowa całego kampusu została ukończona w 1960 roku. W 1965 roku pałac wpisano do rejestru zabytków. Obecnie mieści się tu rektorat Uniwersytetu Warszawskiego.
Za pałacem na skarpie znajduje się trzytonowa armata upamiętniająca udział studentów w walkach o niepodległość Polski w latach 1918–1920.
Opracowano na podstawie wikipedii.
Zdjęcie z zewnątrz: Bartosz MORĄG, CC BY-SA 3.0 , via Wikimedia Commons
Zdjęcia wewnątrz: Kgbo, CC BY-SA 4.0 , via Wikimedia Commons
Po śmierci Króla Władysława IV pałac został przebudowany przez Jana Kazimierza w 1652 roku. W 1656 roku został jednak zniszczony przez wojska szwedzkie. W 1660 roku odbudowany w nowej formie i nazwany Pałacem Kazimierzowskim na cześć fundatora, dla którego pałac ten stał się ulubioną siedzibą. Opuszczony po abdykacji króla w 1668 roku, stał się później własnością żony palatyna reńskiego Anny Gonzagi de Clèves-Nevers a potem króla Jana III Sobieskiego. W 1695 roku budynek doszczętnie spłonął.
Od około 1724 własność Augusta II Mocnego. W tym okresie powstała brama wjazdowa od ul. Krakowskie Przedmieście a na dziedzińcu osiem budynków koszarowych poprzecznie do fasady pałacu. W 1735 roku stał się własnością Aleksandra Sułkowskiego. Powstały tam cegielnia, browar i fabryka pieców a w latach 1737-1739 pałac został przebudowany.
W 1766 roku pałac stał się własnością Stanisława Augusta Poniatowskiego, który ulokował tu Korpus Kadetów Szkoły Rycerskiej. Po upadku insurekcji kościuszkowskiej szkoła została zlikwidowana (1794).
W 1814 roku budynki koszarowe zostały zniszczone w efekcie pożaru a w 1816 roku w ich miejscu powstały dwa boczne pawilony. W tym samym roku pałac stał się siedzibą Uniwersytetu Warszawskiego. Jednocześnie od 1817 do 1831 roku mieściło się tu Liceum Warszawskie. W latach 1818–1822 nastąpiła rozbudowa o dwa równoległe do Krakowskiego Przedmieścia pawilony.
W 1824 roku pałac został gruntownie przebudowany w stylu klasycystycznym. W tym czasie powstały kolejne dwa pawilony przy samym budynku pałacu – północny i południowy. W latach 1840-1841 powstał kolejny pawilon, pierwotnie przeznaczony na siedzibę gimnazjum realnego, później Szkoły Głównej.
W latach 1891–1894 na dziedzińcu pałacu, pomiędzy bramą od strony Krakowskiego Przedmieścia a korpusem pałacu, powstał gmach Biblioteki. W 1910 roku powstała nowa brama wjazdowa.
W latach 1929–1931 dokonano przebudowy gmachu biblioteki, a w roku 1930 wzniesiono gmach Auditorium Maximum. Pałac wraz z innymi budynkami uniwersyteckimi został zniszczony podczas II Wojny Światowej. Zniszczenia pałacu oszacowano na około 50%.
W latach 1945-1954 pałac odbudowano. Odbudowa całego kampusu została ukończona w 1960 roku. W 1965 roku pałac wpisano do rejestru zabytków. Obecnie mieści się tu rektorat Uniwersytetu Warszawskiego.
Za pałacem na skarpie znajduje się trzytonowa armata upamiętniająca udział studentów w walkach o niepodległość Polski w latach 1918–1920.
Opracowano na podstawie wikipedii.
Zdjęcie z zewnątrz: Bartosz MORĄG, CC BY-SA 3.0 , via Wikimedia Commons
Zdjęcia wewnątrz: Kgbo, CC BY-SA 4.0 , via Wikimedia Commons
Lokalizacja
Warszawa, mazowieckie
ul. Krakowskie Przedmieście 26/28
ul. Krakowskie Przedmieście 26/28