Pałac został wzniesiony dla Filipa Szanawskiego według projektu Szymona Zuga. W 1777 roku właścicielem pałacu został warszawski bankiem francuskiego pochodzenia - Piotr Blank, który przekształcił i rozbudował wnętrze oraz zewnętrzną elewację w stylu klasycystycznym oraz dobudował bramę wjazdową. Na sobotnie obiady do pałacu Blanka zapraszano m.in. Stanisława Augusta Poniatowskiego.

Pałac był własnością Blanka aż do jego śmierci w 1797 roku. Później przekształcono go na czynszową kamienicę. W 1896 roku zakupiony przez magistrat z przeznaczeniem na biura. Od 1919 roku w pałacu mieściła się Komenda Policji Państwowej m. Warszawy. W okresie międzywojennym pałac był reprezentacyjnym budynkiem prezydenta Warszawy Stefana Starzyńskiego, który przyjmował w nim gości. Funkcję tę przestał pełnić w 1939 roku.

Podczas Powstania Warszawskiego, w czasie obrony budynku 4 sierpnia 1944 roku poległ poeta i żołnierz AK Krzysztof Kamil Baczyński. Został zastrzelony przez niemieckiego snajpera. Wydarzenie to upamiętnia tablica wmurowana w latach 50. w ścianę pałacu. W głównym holu pałacu na postumencie znajduje się popiersie Baczyńskiego oraz kolejna tablica pamiątkowa.

Budynek podczas wojny uległ niemal całkowitemu zniszczeniu. Odbudowany został w latach 1947-1949. Swoją siedzibę miał tu m.in. Wojewódzki Konserwator Zabytków.
Obecnie jest siedzibą Ministerstwa Sportu.






Opracowano na podstawie wikipedii.
Zdjęcie: Kgbo / CC BY-SA (https://creativecommons.org/licenses/by-sa/4.0)