Pierwsze informacje o tym budynku pochodzą z roku 1449. Ówcześnie był to dom rodziny Syczów. Po nich właścicielami kamienicy zostali Skoczkowie i Szeligowie.

Na przełomie XV i XVI w. budynek był zamieszkiwany przez Jana Raka, który w roku 1517 sprzedał ją ówczesnemu burmistrzowi Starego Miasta – Jerzemu Baryczce. W XVI w. kamienica była własnością kupców Jana Fieląga i Jana Himianda, którzy dokonali licznych jej modernizacji i przebudów.

W 1613 r. dom został kupiony przez królewskiego snycerza Jana Kluga, który w 1622 r. zlecił Gerardowi Kleinpoldtowi, jego generalną przebudowę. Prace nad nowym wyglądem kamienicy trwały ponad pięć lat. Zmiany zostały wykończone przez spadkobiercę Kluga – Jakuba Gianottiego w roku 1628. Budynek po tej modernizacji liczył cztery kondygnacje zwieńczone attyką i posiadał trzytraktowy układ wnętrz. Jego fasadę ozdobiła charakterystyczna do dziś głowa Murzynka.

Po 1650 r. kamienicę została zakupiona przez Juliusza Gintera będącego ówczesnym burmistrzem miasta. W XVIII w. właścicielem został rajca Teodor Jędrzejewicz, a następnie Francuz Jean Martin. W latach 1865-72 kamienica była zamieszkiwana przez Ksawerego Grochowskiego. Mieściła się tam ówcześnie konspiracyjna siedziba Socjaldemokracji Królestwa Polskiego i Litwy. Dom często "zmieniał" właścicieli. Tak częste zmiany własności trwały jeszcze do początku lat dwudziestych XX w.

W 1922 r. kamienicę wdała się w posiadanie Towarzystwa Dziennikarzy i Literatów Polskich, które stacjonowało w niej do 1938 r. W 1928 r. Zaledwie dziesięć lat później towarzystwo odsprzedało kamienicę Gminie m.st. Warszawy, która przeznaczyła ją wraz z innymi domami na siedzibę Muzeum Dawnej Warszawy. Prace konserwatorskie i adaptacyjne prowadzone były przez Jana Zachwatowicza, które zostały przerwane przez wybuch drugiej wojny światowej. Przez czas trwania powstania warszawskiego kamienica została uszkodzona jedynie w części dachowej.

W 1945 kamienica była najmniej zniszczonym budynkiem znajdującym się przy Rynku Starego Miasta. Podczas odbudowy Starego Miasta zrekonstruowano zniszczone elementy, w tym głowę Murzynka w fasadzie.

W 1951 na fasadzie kamienicy odsłonięto tablicę upamiętniającą Feliksa Dzierżyńskiego, przemawiającego w 1899 w tym miejscu na zebraniu robotniczym. W 1990 tablica została zdemontowana i przeniesiona do magazynu Muzeum Historycznego m.st. Warszawy.




Opis skopiowano z wikipedii.
Zdjęcia: Cybularny, CC BY 4.0 , via Wikimedia Commons