Kamienica powstała wskutek połączenia dwóch innych kamienic. Uczynił to architekt Szymon Bogumił Zug na zlecenie polskiego zamożnego bankiera Macieja Łyszkiewicza. Następnie kamienica posiadała wielu właścicieli. Budynek wzniesiono w stylu klasycystycznym. W 1933 roku w mury kamienicy wbudowano tablicę upamiętniającą odkrycie polonu i radu przez Marię Skłodowską Curie. Dwa lata później piętra oficyny zawaliły się. Piętra odbudowano, jednak po 25 latach ponownie uległy zawaleniu. Wtedy, klasycystyczny budynek zmienił się w „czteropiętrową czynszówkę” a na parterze pojawiły się witryny sklepów.

W czasie powstania warszawskiego budynek był siedzibą sztabu Obwodu Warszawskiego Armii Ludowej. 26 sierpnia 1944 roku wskutek bombardowania kamienica zawaliła się. Pod gruzami zginęli m.in. dowódca Obwodu Bolesław Kowalski ps. „Ryszard”, Edward Lanota ps. „Edward”, Stanisław Nowicki ps. „Feliks” i Anastazy Matywiecki ps. „Nastek”.

W 1950 roku kamienicę zrekonstruowano. Pierwsze piętro pozostało bez zmian, lecz wyższe piętra zostały nieco uproszczone. Na pierwszym piętrze budynku działa Muzeum Marii Skłodowskiej Curie.






Zdjęcia: Adrian Grycuk, CC BY-SA 3.0 PL , via Wikimedia Commons