Kamienica została zaprojektowana przez Juliusza Żórawskiego w nawiązaniu do pięciu zasad architektury nowoczesnej Le Corbusiera. Jest przykładem architektury funkcjonalnej, o czym świadczy prosta elewacja bez zdobień, niezabudowany parter oraz płaski dach z przeznaczeniem na taras rekreacyjny.

Jedną z charakterystycznych cech budynku jest kratownica umieszczona na dachu, na której znajdował się niegdyś neon firmy E. Wedel.

Budynek był bardzo dobrze wyposażony, posiadał eleganckie windy, chromowane skrzynki pocztowe, spalarnie śmieci, zbiorczą antenę radiową, a klatki schodowe były wyłożone ozdobną terakotą.

W czasie powstania warszawskiego, w sierpniu 1944 roku, zajmowany przez Niemców budynek atakowany był przez żołnierzy zgrupowania pułku „Baszta”, jednak powstańcom nie udało się go zdobyć.

W latach 60. XX wieku parter kamienicy został zabudowany i umieszczono w nim sklepy, a ogród, wraz ze znajdującymi się tam rzeźbami zniszczono.
W 1996 roku kamienicę wpisano do rejestru zabytków.

W 2019 roku staraniem wspólnoty mieszkaniowej na dachu budynku (na kratownicy) odtworzono przedwojenny neon E. WEDEL CZEKOLADA, wykonany przez Muzeum Neonów.


Zdjęcie: Adrian Grycuk, CC BY-SA 3.0 PL , via Wikimedia Commons