Wieżowiec powstał z przeznaczeniem na siedzibę brytyjskiego Towarzystwa Ubezpieczeń „Prudential”.

Budynek był symbolem nowoczesnej Warszawy lat 30. Według pierwotnych planów miał mieć 11 pięter, jednak biorąc pod uwagę znaczne zróżnicowanie wysokości stojących już przy placu Napoleona budynków, architekci uznali że wysokość ta będzie niedostateczna by wywołać odpowiednie wrażenie dominanty. Ostatecznie budynek miał 16 pięter.

W dolnej części budynku mieściła się część biurowa, górną zajmowały luksusowe apartamenty. Pomiędzy nimi, na 6. piętrze znajdowały się pomieszczenia gospodarcze i mieszkania służbowe. W części biurowej mieściły się nie tylko biura firmy Prudential, ale także innych przedsiębiorstw. Najbardziej luksusowe apartamenty miały do 240 m2 powierzchni, w których znajdowały się m.in. 6 pokojów, 3 łazienki, kuchnia i służbówka. Budynek wyposażony był w windy.

Budynek został poważnie uszkodzony podczas II Wojny Światowej, zwłaszcza w czasie powstania warszawskiego. Ostrzelony został przez około 1000 pocisków. Trafiony został także strzałem z moździerza pociskiem o wadze 2 ton, co odchyliło go od pionu. Jednak stalowa konstrukcja budynku przetrwała i stała się jedną z symboli powojennych zniszczeń Warszawy. Sylwetka zrujnowanej budowli wielokrotnie wykorzystywana była w powojennych plakatach.

Budynek odbudowany został w latach 1950-1953 w socrealistycznym kostiumie. Budynek otrzymał nową funkcję. W 1954 roku otworzono tu Hotel Warszawa. Posiadał 375 miejsc noclegowych, restaurację na 200 miejsc, kawiarnię na 100 miejsc i 20 miejsc w nocnym lokalu.

Hotel zakończył działalność w 2002 roku a w 2005 roku spółka Hotele Warszawskie Syrena sprzedała budynek spółce Polimex-Mostostal. W 2009 roku nowym właścicielem została rodzina Likusów z Krakowa.

W listopadzie 2018 roku, po 8-letnim remoncie w budynku otwarto pięciogwiazdkowy hotel Warszawa






Opracowano na podstawie wikipedii.