Znajduje się w północno-zachodnim grzbiecie Gronia Jana Pawła II w Beskidzie Małym, pomiędzy Czubą a Czołem. Północne stoki Gancarza opadają do doliny Rzyczanki, natomiast w północno-wschodnim kierunku odchodzi od Gancarza boczny grzbiet oddzielający dolinę Choczenki od doliny Ponikiewki. Mający trzy grzbiety Gancarz wznosi się więc nad trzema miejscowościami i trzema dolinami: Rzyki w dolinie Rzyczanki, Kaczyna w dolinie Choczenki i Ponikiew w dolinie Ponikiewki.

Aleksy Siemionow, autor opracowania Ziemia Wadowicka uważa, że nazwa góry pochodzić może od nazwiska Gancarz, bowiem w 1712 r. w Koszarawie mieszkali zarębnicy: Walek Gancarz, Bartek Gancarz, Tomek Gancarz i komornik Szymon Gancarz.

Obecnie Gancarz jest całkowicie porośnięty lasem, dawniej jednak był znacznie bardziej bezleśny. Kazimierz Sosnowski w swoim „Przewodniku po Beskidach Zachodnich” pisze, że jego szczyt był doskonałym punktem widokowym i z tego powodu licznie był odwiedzany przez turystów. Uznawany był za wygasły wulkan.

W 1900 r. Jakub Sikora, gospodarz wsi Chocznia postawił na Gancarzu drewniany krzyż, który jednak z czasem uległ zbutwieniu. W 1931 roku zastąpiono go metalowym o wysokości 636 cm. Obecnie do krzyża tego raz w roku, z okazji Święta Podwyższenia Krzyża (we wrześniu) mieszkańcy okolicznych miejscowości urządzają religijną pielgrzymkę, a przy krzyżu na polowym ołtarzu odbywa się msza. Wzdłuż szlaku turystycznego ustawione są stacje drogi krzyżowej, a ostatni, stromy odcinek od Czuby na szczyt Gancarza miejscowi nazywają Golgotą. Na północnym stoku dokonano niewielkiej wycinki, dzięki czemu spod krzyża jest widok na położoną w dole miejscowość Kaczyna.





Opis skopiowano z wikipedi.
fot. Jerzy Opioła, CC BY-SA 4.0 , via Wikimedia Commons