Nazwa góry pochodzi od słowa "równego", niemal zupełnie poziomego i długiego na około 1 km. odcinka grzbietu na południowy wschód od szczytu. Nazwa Rownicze wzmiankowana była w dokumentach już w 1566 roku. 

Zarówno stok jak i wierzchołek porośnięte są lasami, głównie bukowymi i mieszanymi. Podszczytowa polana o wystawie południowo-zachodniej w przeszłości była żywym ośrodkiem pasterskim. Prowadzący nad pasterstwem na Śląsku Cieszyńskim Ludomir Sawicki w 1913 roku zanotował na Równicy szałas, w którym 3 wspólników z Ustronia pasło 266 owiec i 10 krów, oraz drugi szałas położony pod szczytem od wschodniej strony, na którym 5 wspólników z Brennej wypasało 200 owiec i 10 krów. 

Na szczycie równicy znajduje się schronisko PTTK oraz węzły znakowanych szlaków turystycznych, którymi dotrzeć można do Ustronia, Skoczowa, Brennej i na Przełęcz Salmopolską. Przebiega tędy Główny Szlak Beskidzki. Można dojechać tu samochodem, znajdują się tu parkingi i bufety. 

Spod szczytu rozlega się panorama Beskidu Śląskiego ze szczytami Czantorii Wielkiej, Małej, Skrzycznego, Tułu, Soszowa Wielkiego, Baraniej Góry i Malinowskiej Skały. 

Grzbietem Równicy przebiega granica między Brenną i Ustroniem. U zachodnich podnóży Równicy znajduje się ośrodek sanatoryjny Uzdrowiska Ustroń. U południowych podnóży, w dolinie potoku Jaszowiec - duży ośrodek wczasowy zwany także Jaszowcem. 

Na zachodnich stokach Równicy, przy szlaku czerwonym, przy tzw. "Kamieniu" jeden z tzw. "leśnych kościołów" - miejsce protestanckich nabożeństw odprawianych pod gołym niebem w czasach prześladowań religijnych w XVII i XVIII wieku, a także ponownie w obecnych czasach. 

Na zachodnich stokach Równicy, przy szlaku czerwonym z Ustronia (Główny Szlak Beskidzki), przy tzw. „Kamieniu” jeden z tzw. „leśnych kościołów” – miejsce nabożeństw protestanckich, odprawianych pod gołym niebem w czasach prześladowań religijnych^[5] w XVII i XVIII w. i ponownie w naszych czasach.