Przedmiotem ochrony jest zachowanie stanowiska susła perełkowanego.
Teren rezerwatu objął wzgórze o częściowo stromych zboczach, porośnięte w znacznej części murawami kserotermicznymi, użytkowany jako pastwisko. W chwili jego powołania na terenie tym istniała kolonia susła perełkowanego licząca ok. 1200 osobników. Występowały tu również drapieżniki, dla których suseł stanowił bazę pokarmową: tchórz stepowy (poza ówczesnym zwartym obszarem występowania), łasica pospolita, gronostaj, a z ptaków orzełek włochaty, myszołów zwyczajny i kania ruda.

Suseł wyginął w tym rejonie w latach 1993-1994 w wyniku zarzucenia gospodarki kośno-pastwiskowej. Prowadzi się jednak prace mające na celu odtworzenie kolonii tych gryzoni.

Obszar rezerwatu jest także objęty ochroną w ramach sieci Natura 2000 jako specjalny obszar ochrony siedlisk „Gliniska” PLH060006.






Opis skopiowano z wikipedi.