W 1223 roku istniała w Imbramowicach kaplica drewniana pw. św. Benedykta. Parafię wzmiankują dokumenty z 1326 roku, a drewniany kościół wymienia Jan Długosz w Liber beneficiorum (ok. 1480 r.). Świątynia została opisana po raz ostatni w czasie wizytacji w 1727 roku.

W latach 1732–1736 wybudowano murowany budynek, którego fundatorką była przełożona klasztoru Norbertanek, Zofia Grothówna, oraz archiprezbiter bazyliki Mariackiej w Krakowie, ks. Dominik Lochman. Budowniczym był Józef Krause. 29 kwietnia 1736 roku bp Mikołaj Kunicki poświęcił kościół.


Obiekt barokowy, jednonawowy, zbudowany na planie prostokąta. Nad głównym portalem znajduje się tablica erekcyjna z datą 1735. Ołtarze boczne późnobarokowe z obrazami Ecce Homo i Matki Bożej Częstochowskiej, namalowane w latach 30. XX w. przez Bolesława Rutkowskiego.

Wystrój i wyposażenie
Ambona i dwa ołtarze późnobarokowe, modernizowane w późniejszym okresie;
dwa późnobarokowe portale z „marmuru” dębnickiego;
obraz Śmierć św. Benedykta w ołtarzu głównym, autor Wojciech Eljasz-Radzikowski;
późnobarokowa polichromia figuralna na ścianach;
monstrancja barokowa z I połowy XVIII wieku;
kielich z 1613 roku.


W murowane ogrodzenie wkomponowane są: dzwonnica i kostnica. Budynki są murowane, barokowe, nakryte dachem łamanym kryte gontem. Obok kostnicy rośnie lipa drobnolistna - pomnik przyrody.



Opis skopiowano z wikipedii.
fot. Beemwej, CC BY-SA 3.0 PL , via Wikimedia Commons