Obecna kaplica św. Barbary w Toruniu powstała 1842 roku na miejscu poprzedniej, pochodzącej z 1209 roku, a rozebranej w 1800 r., będącej celem pielgrzymek i miejscem odpustowym o tradycji przypuszczalnie XIII – wiecznej. Według legendy stoi ona w miejscu objawień św. Barbary pustelnikowi. Na przestrzeni wieków wielokrotnie przebudowywana, a w 1660 roku została odrestaurowana po zniszczeniach wojen szwedzkich. Głównym inicjatorem budowy nowej kaplicy był Heinrich Tilck, który w 1839 roku stał się dzierżawcą młyna na Barbarce oraz terenów kościelnych wraz ze zrujnowaną kaplicą. Wybudowano ją z dobrowolnych datków mieszkańców miasta, za zgodą biskupa chełmińskiego oraz władz pruskich rejencji w Kwidzynie. Wraz z budową kaplicy powstał przy niej cmentarz, na którym w 1879 roku pochowano głównego fundatora obiektu.

Po 1945 roku kaplica ta popadła w zapomnienie, dopiero na początku lat 90. XX wieku ówczesne władze miasta postanowiły ją odrestaurować. Pod koniec 2015 roku rozpoczęto ponownie prace remontowe kaplicy, tym razem jej otoczenia. Powstają nowe schody i podejście do kaplicy. Planuje się także wykonanie polowego ołtarza. Projekt ten został wykonany przez inż. arch. Andrzeja Ryczka.

Kaplica św. Barbary to budowla o konstrukcji szkieletowej z wypełnieniem ceglanym, tzw. pruski mur. Wyposażenie kaplicy stanowią:
- ołtarz rokokowy z XVIII w. z rzeźbą św. Barbary, gotycką z 1. poł. XV w.
- manierystyczny obraz Bractwa Obywatelskiego św. Marii Magdaleny z XVII wieku.





Opis skopiowano z wikipedii.
fot. Pko, CC BY 3.0 , via Wikimedia Commons