Kępa Bazarowa to wyspa leżąca pomiędzy głównym korytem Wisły a tzw. Małą Wisłą i ul. Dybowską, naprzeciwko Zespołu Staromiejskiego. Jej powierzchnia wynosi 70 ha, długość 2,65 km, zaś maksymalna szerokość 438 m. Wyspa swą nazwę zawdzięcza prawdopodobnie od zatrzymujących się i handlujących na niej w średniowieczu kupców. Jest także nazywana „Małpim Gajem”, gdyż w XVI i XVII w. osiedlały się tu wypędzone z miasta nierządnice. W tamtych czasach wyspa była gęsto zabudowana, a zamieszkiwali ją partacze – rzemieślnicy wykonujący swój zawód nielegalnie, poza cechami. W 1411 roku zawarto na Kępie Bazarowej I pokój toruński, a w 1500 roku połączono ją z Toruniem wybudowanym na Wiśle mostem. Wyspa oraz znajdująca się na niej osada Majdan, pomimo bliskiego sąsiedztwa Torunia, podlegały jurysdykcji starosty dybowskiego. Ten stan utrzymywał się do czasu wojny szwedzkiej, kiedy to Toruń na mocy dwóch uchwał sejmowych z lat 1626 i 1629, przejął Kępę Bazarową na własność. W 1809 roku zostało tam odparte austriackie oblężenie Torunia, a tym samym miasto drugi raz w historii (po odparciu oblężenia szwedzkiego w 1629 roku) samodzielnie się obroniło. Na początku XIX wieku Kępa, w ramach rozbudowy Twierdzy Toruń, została ufortyfikowana wraz z Przyczółkiem Mostowym. Od połowy XIX wieku stopniowo zaczęła zarastać lasem łęgowym. W okresie międzywojennym zbudowano tu ośrodek sportów wodnych. Znajduje się tutaj także punkt widokowy, z którego rozpościera się panorama na Zespół Staromiejski.


Znaczny fragment Kępy Bazarowej o powierzchni 32,40 ha został uznany za rezerwat przyrody w 1987 roku. Znajduje się on pomiędzy mostem drogowym im. Piłsudskiego a mostem kolejowym im. Malinowskiego. Ochronie podlega tu naturalne środowisko w postaci rzadkiego lasu łęgowego wierzbowo-topolowego, który należy dziś do rzadkości w Polsce. Obszar rezerwatu podlega ochronie czynnej.

Przez część rezerwatu wiedzie ścieżka dydaktyczna popularyzująca wiedzę nt. tego miejsca.





Opis skopiowano z wikipedii.
fot. wikimedia commons