Pierwszy pomnik Stanisława Moniuszki w Toruniu, zaprojektowany przez rzeźbiarza Wojciecha Durka, odsłonięto 21 maja 1923 roku z okazji I ogólnego Zjazdu Kół Śpiewaczych. Sztukaterie wykonał Maksymilian Szarłowski. Pomnik powstał z inicjatywy prezesa Towarzystwa Śpiewaczego Lutnia Ludwika Makowskiego. Pomnik sfinansowano m.in. ze zbiórek i składek społecznych. Część pieniędzy pochodziło ze specjalnego koncertu, którego dochód w całości został przekazany na sfinansowanie pomnika. W pierwotnej wersji pomnik składał się z popiersia Stanisława Moniuszki. Pod głową kompozytora znajdowała się lutnia z gałązką wawrzynu. Na lewej stronie znajdowała się Halka z chustą, po prawej płaskorzeźba Giewontu jako Śpiącego Rycerza. Modelką do figury Halki była 19-letnia Emilia Niemczyńska.

W 1928 roku z inicjatywy Kazimierza Ulatowskiego pomnik rozebrano. Jednym z oficjalnych powodów podjęcia decyzji była budowa hali wystawowej na Zieleńcu, gdzie pomnik miał przeszkadzać w budowie. W rzeczywistości pomnik rozebrano, gdyż jego forma nie podobała się władzom Torunia. Na miejscu pomnika ustawiono fontannę, popiersie przeniesiono do składnicy budowlanej, mieszczącej się na ul. Grudziądzkiej, a postument rozebrano.

W 1986 roku na rogu ulic Bydgoskiej i Chopina odsłonięto pomnik w nowej wersji. Na niewielkim cokole znajduje się plakieta z wyobrażeniem przedwojennej wersji. Autorem nowego pomnika jest Rajmund Gruszczyński.

Pod koniec 2017 roku, w ramach rewitalizacji parku Ogród Muzyków, popiersie odrestaurowano.





Opis skopiowano z wikipedii.
fot. Mateuszgdynia, CC BY-SA 4.0 , via Wikimedia Commons