Jest to drugi pod względem wieku zachowany pomnik Mikołaja Kopernika w Polsce, po pomniku Kopernika w Warszawie.

Pomnik znajduje się na terenie Zespołu Staromiejskiego, na Rynku Staromiejskim, w pobliżu południowo-wschodniego narożnika Ratusza.


Propozycja upamiętnienia pomnikiem Mikołaja Kopernika w mieście jego urodzenia po raz pierwszy wyszła w latach 30. XVIII wieku. W 1765 roku książę Józef Aleksander Jabłonowski złożył zamówienie na wykonanie marmurowego popiersia. Popiersie wykonane z jego fundacji przez krakowskiego rzeźbiarza Wojciecha Rojowskiego nie zyskało jednak uznania ówczesnej Rady Miasta Torunia i ostatecznie zostało ustawione w kościele św. Janów. Z kolejną inicjatywą, już w czasach Księstwa Warszawskiego, wyszedł Stanisław Staszic. W 1809 roku wmurowany został kamień węgielny pod budowę pomnika i rozpoczęto zbiórkę funduszy. Po powrocie Torunia do Prus w 1815 roku zakończono zbiórkę pieniędzy. Składki z ziem departamentu bydgoskiego zdeponowano w Berlinie. Fundusze zebrane w innych departamentach Księstwa Warszawskiego złożono na pomnik Kopernika w Warszawie.

W 1839 roku zawiązane zostało niemieckie towarzystwo budowy pomnika toruńskiego astronoma (niem. Coppernicus-Verein). Początkowo planowano, że odsłonięcie pomnika nastąpi w 1843 roku, w 300-setną rocznicę śmierci Kopernika.

Początkowo pomnik miał stworzył Johann Gottfried Schadow, jednak w 1840 roku odrzucił propozycję towarzystwa Coppernicus-Verein. 13 grudnia 1842 roku towarzystwo poprosiło Schadowa o zarekomendowanie jednego z berlińskich rzeźbiarzy mogących wykonać projekt i sporządzić wstępny kosztorys. W tym samym piśmie stowarzyszenie zarekomendowało trzy warianty wykonania pomnika (w brązie, marmurze bądź jako pozłacany odlew) oraz zaproponowało postawienie pomnika na Rynku Staromiejskim, rekomendując początkowo postawienie pomnika po zachodniej stronie placu, w pobliżu kościoła ewangelickiego (dzisiejszego Kościoła Świętego Ducha). 25 marca 1843 roku Schadow zarekomendował rzeźbiarza Christiana Friedricha Tiecka. Schadow i Tieck oszacowali koszt postawienia pomnika na 6-7 tys. talarów i poleciła wykorzystanie brązu. Pod koniec 1843 roku Fryderyk Wilhelm IV Pruski udzielił zgody na budowę pomnika i przyznał dodatkowe 2 tys. talarów. Jednocześnie król skrytykował projekt Tiecka, przedstawiający Mikołaja Kopernika w stroju mieszczańskim.

W wyniku niewywiązywania się z obowiązków, towarzystwo zwróciła się do nadprezydenta prowincji o uzyskanie ewentualnej zgody na powierzenie projektu komuś innemu. W listopadzie 1846 roku Tieck poinformował towarzystwo o ukończeniu projektu statuy i cokołu. 15 listopada 1846 roku Fryderyk Wilhelm IV udzielił aprobaty nowemu projektowi, autorstwa Tiecka i Johanna Heinricha Stracka. W lipcu 1847 roku rozpoczęły się prace nad modelem pomnika w rzeczywistej wielkości. W tym samym czasie Tieck poinformował towarzystwo o nowej kwocie wykonania pomnika, która bez ceny cokołu miała wynieść 7570 talarów. 3 lipca 1847 roku towarzystwo i rzeźbiarz podpisali umowę, na mocy której Tieck miał w ciągu trzynastu miesięcy wykonać model, opiewający na 1400 talarów.

W 1848 roku model pomnika został uszkodzony bądź całkowicie zniszczony. Tieck oddał gotowy model dnia 2 sierpnia 1849 roku. Odlew zlecono giserowi Heinrichowi Fischerowi z Berlina. W maju 1851 roku zmarł Christian Tieck, nie doczekawszy ustawienia pomnika. Monument udało się ostatecznie wykonać i przetransportować z Berlina do Torunia dopiero 12 lutego 1852 roku. Uroczyste odsłonięcie odbyło się 25 października 1853 roku.

Z biegiem czasu powierzchnia pomnika przyjęła kolor zielony, czego powodem była zbierająca się patyna. W 2003 roku doszło do gruntownej renowacji pomnika z okazji jego 150 rocznicy powstania. Wówczas odkryto, że astronom ma wąsy, które widać tylko z bliska. Pomnik został oczyszczony, przywrócona została kamienna studzienka z brązową paszczą delfina i półkolistym rezerwuarem, które znajdują się tuż przed pomnikiem. Elementy te zostały zdemontowane w okresie międzywojennym.


Monument przedstawia Mikołaja Kopernika ubranego w togę profesorską, który w swojej lewej ręce trzyma sferę armilarną, a palcem prawej ręki wskazuje niebo, co ma wskazywać na powiązania Kopernika z astronomią i badaniami nieba. Pomnik znajduje się na cokole, wokół którego znajdują się połączone z nim kamienne ławki, natomiast przed nim znajduje się kamienna studzienka.

Na cokole z przedniej strony znajduje się napis w języku łacińskim Nicolaus Copernicus Thorunensis. Terrae motor, Solis Caelique stator (pol. „Mikołaj Kopernik Torunianin. Ruszył Ziemię, wstrzymał Słońce i Niebo”). Autorem tego tekstu jest toruński profesor Rudolf Brohm. Na tylnej części cokołu znajduje się data urodzin i śmierci astronoma. Użyte słowo Thorunensis jest poprawnym, regularnym przymiotnikiem od łacińskiej nazwy Torunia T(h)orunia, T(h)orunium. Na karcie tytułowej pierwszego wydania De revolutionibus orbium coelestium użyto jednak innej jego formy: Torinensis (zdjęcie).

Pomnik jest objęty ochroną konserwatorską jako element historycznego układu urbanistycznego Starego i Nowego Miasta.






Opis skopiowano z wikipedii.
fot. Kazimierz Mendlik, CC BY-SA 3.0 , via Wikimedia Commons