Młyn Richtera to jeden z największych na Pomorzu parowych młynów zbożowych, został rozbudowany pod koniec XIX wieku. Pierwszy obiekt postawił Gustav Regitz, jednak szybko zbankrutował i na części tych gruntów inny toruński przedsiębiorca, Gustav Gerson, pobudował młyn parowy. Miejsce przez niego zakupione było idealnym pod tego typu inwestycję, ponieważ posiadało rzeczkę, której wody mogły napędzać koło młyńskie i bocznicę kolejową dworca Toruń – Mokre (obecnie Toruń Wschodni). Konstrukcję oparto na planie litery „L” i połączono z budynkiem kotła. Nieopodal wyznaczono obszar na skład węgla i stajnie, a od strony ul. Kościuszki wzniesiono dom ogrodowy z budynkiem gospodarczym i stajnią.

Z początkiem XX wieku do południowej ściany młyna dostawiono spichlerze, które zaprojektował E. Hoffmann. Dopiero warszawiak, Leopold Richter, odkupił i rozwinął prace remontowe młynów. W 1941 roku część budynku spłonęła, jego renowacją zajęli się Niemcy. Powstała wówczas charakterystyczna bryła nawiązującą do toruńskiego gotyku.

W 1967 roku na ścianie budynku (od strony ul. Kościuszki) został odsłonięty pomnik martyrologii młynarzy, składający się z 2 tablic oraz znicza w formie koła młyńskiego. Ten monument został poświęcony zamordowanym przez hitlerowców pracownikom młyna, których podejrzewano o udział w sabotażu Polskiej Armii Powstania z 1941 roku.

Na początku lat 2000. obiekt opustoszał, a w latach 2012 - 2014 został wyremontowany i przeznaczony na cele kulturalne. Na rok 2018 zaplanowano remont jego południowej części.

Obiekt wpisany jest do gminnej ewidencji zabytków (nr 1715).





Opis skopiowano z wikipedii.
fot. Centrum Nowoczesności Młyn Wiedzy, CC BY-SA 4.0 , via Wikimedia Commons