Prace wykonawcze budynku, na potrzeby Obywatelskiej i Średniej Szkoły Żeńskiej, według projektu radcy budowlanego Juliana Rehberga, rozpoczęto w 1880 roku, a oddano go do użytku 9 kwietnia 1883 roku.

W okresie międzywojennym władze polskie zorganizowały w nim Miejskie Gimnazjum i Liceum Klasyczno-Humanistyczne Żeńskie, które ukończyła m.in. gen. prof. Elżbieta Zawacka.

W czasie II wojny światowej pełnił on funkcję lecznicy dla żołnierzy niemieckich, a od stycznia 1945 roku, po wkroczeniu Armii Czerwonej do Torunia, zorganizowano w nim szpital polowy dla żołnierzy radzieckich.

Od końca 1945 roku budynek ponownie zaczął pełnić funkcje oświatowe i pierwotnie stał się siedzibą szkoły powszechnej, a następnie Szkoły Podstawowej nr 1.

W 1985 roku gmach przeszedł gruntowną modernizację, kiedy to zagospodarowano strychy w obu skrzydłach, przebudowano aulę szkolną oraz dokonano wielu zmian w organizacji wnętrza szkoły.

Obiekt wpisany jest do gminnej ewidencji zabytków (nr 781).

Ponadto budynek jest objęty ochroną konserwatorską jako element historycznego układu urbanistycznego Starego i Nowego Miasta.

Gmach, który zbudowano w stylu historyzującym z przewagą elementów klasycystycznych, na rzucie litery „u” z dwoma dziedzińcami, przetrwał do czasów współczesnych w niezmienionej formie architektonicznej. Jego charakterystycznym elementem jest trójkątne zwieńczenie z akroterionami w najwyższej kondygnacji środkowego ryzalitu wraz ze zdobiącym go zegarem. Na uwagę zasługują także dwie kamienne rzeźby aniołów trzymających tarcze herbowe miasta i palmety, czyli liście palmy symbolizujące zwycięstwo, triumf, pierwszeństwo i doskonałość w nauce oraz dziedzinach artystycznych.






Opis skopiowano z wikipedii.
fot. Mateuszgdynia, CC BY-SA 4.0 , via Wikimedia Commons