Kamienica pochodzi z 2. połowy XIV w. i pierwotnie pełniła funkcję furty klasztoru franciszkanów. W latach 1557-1724 należała wraz z kościołem Mariackim do protestantów, a w latach 1724-1821 do zakonu bernardynów. Od 1830 roku w kamienicy znajduje się plebania księży diecezjalnych, którzy pełnią posługę w przylegającym do niej Kościele Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny.

W 1929 roku budynek wpisano do rejestru zabytków.

Do czasów współczesnych zachował się schodkowy szczyt kamienicy, zdobiony trzema ostrołukowatymi wnękami, zwieńczonymi blankami. Niestety, fasada na wysokości parteru została przebudowana w XIX w, zatracając swój pierwotny gotycki charakter.




Opis skopiowano z wikipedii.
fot. Piotr Kożurno, CC BY-SA 3.0 , via Wikimedia Commons