Według źródeł kościół istniał już około 1296 r., czyli w okresie lokacji miasta. Jego prawdopodobnym fundatorem był biskup poznański Jan Gerbicz. Pierwszym plebanem został wówczas Walter (1296 r.), a następnie Gerlib (1306 r.). Pierwotny obiekt wykonany był z drewna. W 1331 r. kościół uległ spaleniu podczas najazdu krzyżackiego. Nie wpłynęło to jednak na jego funkcjonowanie – już w 1340 r. pojawia się kolejny pleban Piotr. W drugiej połowie XIV w. parafia liczyła około 3460 wiernych. W połowie XV w. postanowiono przebudować kościół. Jego fundatorem został biskup poznański Andrzej Bniński. Następnie wielokrotnie przebudowywany (2. połowa XVIII w., XIX w.). Regotycyzacja kościoła nastąpiła w latach 1949–1958 pod kierunkiem architekta Aleksandra Holasa.

W 1998 roku odnaleziono w tym kościele najstarszy mechanizm zegarowy w Polsce, którego miniaturkę podziwiać można w Muzeum Regionalnym w Słupcy.


Kościół został zbudowany w stylu gotyckim, jednak fasada zachodnia i wschodnia reprezentuje styl barokowy. Murowany z cegły z użyciem kamieni narzutowych w cokole. Świątynia posiada trzy nawy o halowym układzie przestrzennym. Nawy boczne są otwarte do głównej ostrołukowymi arkadami filarowymi. Kościół przykryty jest sklepieniem gwiaździstym pochodzącym z XVI w. W zakrystii natomiast znajduje się sklepienie krzyżowo-żebrowe. Dachy dwuspadowe, z wieżyczką na sygnaturkę.

We wnętrzu kościoła znajdują się:
kropielnica gotycka z XV w.
dwie chrzcielnice z XV i XVII w.
tron biskupi przerobiony na konfesjonał z początku XVII w.
świeczniki ołtarzowe z 2. połowy XVIII w.
zamek żelazny i okucia późnogotyckie z XVI w.
Obraz Matki Boskiej Kodeńskiej w sukience z ok. 1800 r.
portrety trumienne na blasze z XVII w.
rzeźba Matki Boskiej Bolesnej z ok. 1400–1420 r.
dzwon z 1563 r.
kielichy z XVII w.






Opis skopiowano z wikipedi.
fot. Michał Serdyński, CC BY-SA 4.0 , via Wikimedia Commons