Kościół wybudowany z inicjatywy Stadnickich w latach 1483–1493 przez muratora Mikołaja z Lublina, w miejscu poprzedniego drewnianego. W czasach reformacji w 1596 roku, Stanisław Stadnicki zamienił kościół na kalwiński zbór. Marcin Stadnicki zwrócił kościół katolikom, wyremontował i doposażył.

Obiekt murowany, gotycki, orientowany. Prezbiterium trójbocznie zamknięte węższe od korpusu. W latach 1790–1798 Piotr i Tekla Małachowscy ufundowali klasycystyczną fasadę z portykiem wspartym na czterech kolumnach. Obok budowli w 1802 roku powstał nagrobek(zobacz) fundatorów. Na zewnątrz po stronie prezbiterium, w niszy znajduje się posąg św. Walentego w ornacie ozdobionym rzeźbą w kwiaty(zobacz), pierwotnie stojący na cmentarzu.

Wystrój i wyposażenie
gotycka, drewniana rzeźba Matki Bożej z Dzieciątkiem(zobacz) z około 1420 roku, przeniesiona z Waganowic;
obraz hołd Trzech Króli, malowany na desce z początku XVI wieku;
portale późnogotyckie.

Wolno stojąca dzwonnica z XVIII wieku po stronie wschodniej, murowana, późnobarokowa, na planie kwadratu z zaokrąglonymi narożnikami, nakryta dachem łamanym, kryta gontem.






Opis skopiowano z wikipedi.
fot. Kornelia Głowacka, CC BY-SA 3.0 PL , via Wikimedia Commons