Teren opływają wody powstałych w XX w. kanałów: Dębickiego, Grabowskiego (zastąpił on istniejący wcześniej ciek Grabower Graben), Przekopu Mieleńskiego, oraz rzeki Duńczycy.

Obecna nazwa polska urzędowo wprowadzono została rozporządzeniem w 1949 roku, zastępując poprzednią nazwę niemiecką.

W północnej części wyspy znajduje się przeznaczony do likwidacji rodzinny ogród działkowy „Ostrówek”. W części południowej działa oczyszczalnia ścieków "Ostrów Grabowski" i Zakład Termicznego Unieszkodliwiania Odpadów (spalarnia śmieci). Na wyspie zlokalizowane są także m.in. pola refulacyjne. Przed 1945 rokiem nad Duńczycą istniało kąpielisko Waldowshof oraz siedziba sportowy klubu pływackiego Waspo Stettin.

W ciągu kilkunastu lat po II wojnie światowej osiedliło się tu kilkanaście rodzin pochodzących głównie z Kresów. Pracowali w porcie i stoczniach, ale też trudnili się rolnictwem i rybołówstwem. W okresie przed usypaniem grobli na stały ląd można było się dostać jedynie łódką lub lodem w okresie zimowym. W latach siedemdziesiątych XX w. dyrekcja portu zadecydowała o zajęciu wyspy na potrzeby planowanej bazy kontenerowej (nigdy nie powstałej na tym terenie, pomijając budowę nabrzeża fińskiego). Mieszkańcom przydzielono mieszkania w blokach z wielkiej płyty. W 1998 wyspę zamieszkiwały dwie kobiety.





Opis skopiowano z wikipedii.
fot. Kapitel, CC BY-SA 4.0 , via Wikimedia Commons