Na szczycie Sokolicy rośnie kilka reliktowych sosen. Z badań trzech okazów przeprowadzonych w latach 1995-1996 wynikało, że miały wówczas około 550 lat i były najstarszymi sosnami w Polsce. W 2018 roku jedna z nich, uznawana ze względu na swój kształt i miejsce w którym rośnie za jedną z ikon Pienin, została uszkodzona przez śmigłowiec podczas akcji ratunkowej. 

Południowe, skalne ściany sokolicy opadają uskokami niemal pionowo w 310-metrową przepaść do przełomu Dunajca. Najwyższy uskok to niemal pionowa, 100-metrowa ściana. Pod nią znajduje się spiczasta skała zwana Głową Cukru (szczególnie okazale prezentuje się z Drogi Pienińskiej). Z rzadkich w Polsce gatunków roślin występują: oman plamisty, kokorycz żółtawa, starzec pomarańczowy i wiechlina styryjska. 

Nazwa szczytu pochodzi od tego, że w przeszłości gniazdowały w niej sokoły. Sokolica od dawna była celem wypraw turystycznych. Już w 1867 roku jej pierwszy album fotograficzny sporządził Franciszek Wyspiański. W 1880 roku w prasie pisano: "Tylko osoby silne, umiejące dobrze chodzić po górach wdzierają się na Sokolicę". 

Sokolica obok Trzech Koron jest najpopularniejszym celem wypraw turystycznych. Szczyt stanowi znakomity punkt widokowy na Pieniński Przełom Dunajca, Pieniny Środkowe, Magurę Spiską, Małe Pieniny, Tatry Bielskie i Tatry Wysokie. Wstęp na Sokolicę jest płatny (podobnie jak na Trzy Korony), jeden bilet umożliwia zdobycie obu szczytów (w tym samym dniu). Samo wejście na Sokolicę to boczna, odbiegająca od szlaku ścieżka zabezpieczona metalowymi poręczami. Do tego miejsca prowadzi niebieski szlak turystyczny przebiegający ze Szczawnicy odcinkiem Drogi Pienińskiej przez przewóz promowy na drugą stronę Dunajca i dalej tzw. Sokolą Percią. Z drugiej strony wiedzie on z Trzech Koron przez Zamkową Górę i grań Pieninek (Czerteż, Czertezik, przełęcz Sosnów). Na przełęcz Sosnów prowadzi także zielony szlak z Krościenka.