Nową murowaną świątynię zaczęto budować z inicjatywy proboszcza nowotarskiego księdza Szymona Zamojskiego. Budowa została zakończona w 1810 roku. Kościół został konsekrowany w dniu 3 sierpnia 1823 roku przez biskupa Grzegorz T. Zieglera. W latach 1907 - 1909 zostały dobudowane dwie boczne kaplice: od strony północnej - Najświętszej Maryi Panny, natomiast od strony południowej - Najświętszego Serca Pana Jezusa. Wcześniej, bo w 1903 roku został ufundowany dzwon ,,Maurycy”. Podczas urzędowania księdza proboszcza Antoniego Trybalskiego, zostało odnowione wnętrze świątyni, zostały odrestaurowane organy, zostały wyzłocone trzy ołtarze, zostały sprawione nowe ławki i kilka ornatów. Podczas urzędowania kolejnego proboszcza, księdza Leopolda Chmielowskiego została dostawiona w 1885 roku neogotycka wieża, w 1888 roku została dobudowana wieżyczka na sygnaturkę, zostały zamontowane nowe organy. W 1964 roku na wieży obok dzwonu „Maurycy” zostały zawieszone dwa nowe: „Andrzej i Paweł” o masie 768 kilogramów oraz „Królowa Podhala” o masie 460 kilogramów. Poświęcone zostały przez biskupa krakowskiego, księdza Karola Wojtyłę w dniu 31 listopada 1964 roku. W 1967 roku został odnowiony ołtarz i kaplica Najświętszej Maryi Panny, ambona, została wykonana polichromia na ścianach i mozaiki, natomiast w 1968 roku został odnowiony ołtarz główny. W 1971 roku zostały wykonane boazerie w świątyni. Podczas urzędowania księdza proboszcza Wojciecha Wcisły został wymieniony dach gontowy na świątyni na blachę miedzianą. Z okazji jubileuszu roku 2000 budowla została wewnątrz odnowiona.





Opis skopiowano z wikipedii.
fot. Piotrekwas, CC BY-SA 3.0 PL , via Wikimedia Commons