Spalony w 1545 na polecenie protestanckiego księcia brzeskiego Fryderyka II. Przebudowany po wojnie trzydziestoletniej, i odrestaurowany po pożarze w 1706 roku przez augustianów za zgodą cesarza Leopolda I.

W 1945 zniszczona została część zachodnia świątyni, w latach 1955-1956 odbudowany. Posiada bogaty późnobarokowy wystrój pochodzący z pracowni Jana Józefa Klima; w ołtarzu głównym barokowy krucyfiks umieszczony tam po II wojnie światowej w miejscu zniszczonego obrazu Opłakiwanie Chrystusa pod Krzyżem Willmanna. W zakrystii zachowało się niemal kompletne, barokowe wyposażenie meblarskie, na które składają się regały i komody.






Opis skopiowano z wikipedii.
fot. Aktron / W+/−, CC BY 3.0 , via Wikimedia Commons