Obiekt jest częścią zespołu dworskiego, w skład którego wchodzi jeszcze folwark: spichlerz, dwie stodoły, obora (budynki te są z 1857 r. ), park i most.

Pod obecnym budynkiem dworu z XVI w. archeolodzy udokumentowali szczątkowe pozostałości po wczesnośredniowiecznym gródku stożkowatym wraz ze śladami fosy oraz po późnośredniowiecznym zamku. W miejscu tego ostatniego, ówczesny właściciel majątku Nicklas Gellhorn (spotyka się też zapis nazwiska Gelhorn) zbudował w połowie XVI w. nową budowlę – podpiwniczony jednopiętrowy dwór obronny długości 28 m i szerokości 14 m, otoczony fosą. Gmach ten, mimo przebudów wnętrz i okien ok. 1620, ok. 1735, ok. 1785 i ok. 1845, przetrwał do dziś (stan na 2010). Po śmierci N. Gellhorna dwór przechodził w ręce różnych rodzin, aż do przełomu lat 60/70 XVII w., kiedy kupił go David Heinrich von Zedlitz i miejscowa rodzina hrabiowska Zedlitzów miała w nim siedzibę aż do wymarcia w 1846, po czym do 1945 należał do rodziny von Mutiusów, którzy jednak zwykle mieszkali w innych swoich rezydencjach, a w Będkowicach przebywał zarządca. Po 1945 r. w budynku urządzono mieszkania pracowników będkowickiego PGR. W 2002 r. był w rękach prywatnych, a właściciel zaczął remont.

W dworze zachował się wczesnorenesansowy portal z 1546 roku z inskrypcją proszącą o opiekę Boską nad Nickelem Gelhorem, dwie tablice z inskrypcjami z XIX w., a w środku wg stanu na 2010 r. m.in. piece, z których najstarszy jest z XVIII w., kominek z epoki baroku, fragmenty renesansowych polichromii i stare portale .






Opis skopiowano z wikipedi.
fot. Mirosława Mielczarek, CC BY 3.0 , via Wikimedia Commons