Skierbieszowski kościół parafialny Wniebowzięcia NMP wybudowany został w XVII wieku. Konsekracji kościoła dokonał biskup chełmski Józef Eustachy Szembek w 1743 r. Kościół skierbieszowski, bogaty za czasów biskupich, został w 1828 r. doszczętnie okradziony z wszelkich pamiątek i kosztowności. W 1915 r. podczas I wojny światowej 2 pociski armatnie uderzyły w kościół. Kule te wmurowane są w północnej ścianie. Po wysiedleniu ludności Skierbieszowa w 1942 r. Niemcy urządzili w świątyni magazyn zbożowy.

W późnych czasach dobudowano przypory dla zabezpieczenia murów. Przy prezbiterium mieści się zakrystia, z przeciwnej strony znajduje się wieża z kruchtą w przyziemiu.

Ołtarz główny wykonany jest w stylu barokowym. W ołtarzu znajduje się obraz Matki Bożej z Dzieciątkiem w posrebrzanym koronach i sukience. Pochodzenie obrazu nie jest znane. Dokumenty wspominają o licznych wotach przy obrazie świadczące o żywym dawniej kulcie i łaskach.

Wnętrze jest wyposażone w 5 drewnianych ołtarzy. Po prawej stronie św. Walentego i św. Anny, zaś po lewej Przemienienia Pańskiego i Pana Jezusa Ukrzyżowanego. W nawie stoją drewniane ławy i konfesjonały.

Na chórze muzycznym znajdują się organy 10-głosowe, wykonane przez Antoniego Szydłowskiego z Wrocławia, prospekt organów i prospektowe piszczałki z 2 połowy XVIII wieku. Aparat brzmieniowy wykonany przez Stanisława Romańskiego z Lublina w r. 1860.

Na pamiątkowej tablicy znajdują się nazwiska 250 mieszkańców Skierbieszowa, którzy zginęli w obozach zagłady.





Opis skopiowano z wikipedii.
fot. Julian Nyča, CC BY-SA 4.0 , via Wikimedia Commons