Pierwotną, drewnianą budowlę z fundacji braci Prokopa i Feliksa Sieprskich, wzniesiono po epidemii w 1483 r., w miejscu objawienia się Najświętszej Panny Marii klerykowi Andrzejowi z Sierpca. Już w 1513 r. budynek uległ spaleniu. Na jego miejscu postawiony został kościół murowany – gotycki. W 1620 r. staraniem Zofii Potulickiej ze Zbąskich, właścicielki części Sierpca, sprowadzono 6 benedyktynek z Chełmna, dla których wybudowano obok kościoła klasztor. W 1655 r. oddział szwedzki obrabował kościół i klasztor. W 1794 r. w pożarze kościół stracił dach i wyposażenie wnętrza - obecne pochodzi z XIX wieku. W latach 1965-1975 przeprowadzono gruntowny remont kościoła.

Kościół posiada prostokątnie zamknięte prezbiterium i nawę główną. W neoromańskim ołtarzu głównym znajduje się rzeźba Matki Boskiej z Dzieciątkiem datowana na połowę XIV wieku. Przy południowej ścianie prezbiterium w 1566 r. dobudowano kaplicę grobową otwartą ku prezbiterium wysoką, półkoliście zamkniętą arkadą. Przy nawie znajduje się kruchta. Okna kościoła zamknięte są półkoliście. Znajdujące się od strony zachodniej główne wejście do kościoła zdobi ceglany gotycki portal.





Opis skopiowano z wikipedi.