W XVI wieku świątynia została zamieniona na zbór kalwiński.
W 1915 roku kościół został poważnie zniszczony, runęło sklepienie w nawie głównej. Odbudowany około 1930 roku. Po II Wojnie Światowej świątynia otrzymała nowy wystrój wnętrza. W 1956 roku wykonano polichromie. W latach 1970–1972 zostały odrestaurowane: świątynia z zewnątrz, dzwonnica oraz mur okalający. W 1979 roku odnowiono polichromię. Ostatni remont miał miejsce w latach 2004-2005.

Kościół zbudowany został w stylu gotyckim, z palonej cegły. Cztery skarpy podpierają fasadę frontową budowli. Od strony prezbiterium wieżowa przybudówka z I połowy XVI wieku. Przy nawie od strony północnej znajduje się kruchta a od strony południowej kaplica.
W prezbiterium znajduje się tablica erekcyjna, z płaskorzeźbą, pochodzącą z połowy XV wieku – widnieje na niej fundator świątyni Dobiesław Oleśnicki – wojewoda sandomierski, ubrany w zbroję, w pozycji klęczącej trzyma ufundowany przez siebie kościół.
Za fundatorem znajduje się patron świątyni w pozycji stojącej – św. Zygmunt, król Burgundii polecający Dobiesława Maryi. Po drugiej stronie przed Maryją klęczy żona Dobiesława, Katarzyna, za którą widnieje w pozycji stojącej jej patronka św. Katarzyna.

Kościół znajduje się na szlaku "Perły Mazowsza". W 1967 roku został wpisany do rejestru zabytków.






Zdjecia: Rafał Terkner, CC BY-SA 3.0 PL , via Wikimedia Commons