We dworze często przebywał Czesław Miłosz, którego matka Weronika z domu Kunat była siostrą cioteczną ostatnich spadkobierczyń dóbr krasnogródzkich – Gabrieli Lipskiej z d. Kunat i Janiny Niementowskiej z d. Kunat.

Parterowy budynek, podpiwniczony, datowany na koniec XVII:
"...dom mieszkalny (…) z drzewa zbudowany, gontami kryty, długości arszynów 33, a szerokości arszynów 18; przed frontem znajduje się ganek na czterech słupach wsparty, wchodząc do domu korytarzem głównym, rozdzielającym dom na dwie połowy, po lewej stronie znajduje się przedpokój, z tego wchodzi się do salonu mającego drzwi półszklane, na ogród wychodzące, z salonu wychodzi się do pokoju sypialnego, obszernego, a stamtąd do dwóch małych pokoików. Prawa strona składa się z obszernego pokoju jadalnego i dwóch pokoi; nadto z korytarza prowadzą drzwi oddzielone do spiżarni i do garderoby. Z tyłu domu, od strony ogrodu, korytarz zakończony jest sienkami na czterech słupach murowanych zbudowanemi..."

W pierwszej połowie XIX wieku dwór został przebudowany, a w skład założeń ponadto wchodziły: dom mieszkalny i kancelaria gminy Krasnogruda, dom dla czeladzi, stajnie, wozownie, trzy obory, dwie stodoły oraz browar. Dwór otaczał park, którego resztki przetrwały do dzisiaj.

Zasadnicza bryła dworu została zachowana, ale remonty przeprowadzane w latach 1967–1986 spowodowały liczne zmiany. Po rewitalizacji w 2011 roku, w setną rocznicę urodzin Czesława Miłosza, otwarto w krasnogrudzkim dworze Międzynarodowe Centrum Dialogu. W uroczystości wziął udział syn poety Anthony Milosz. W okresie wakacyjnym organizowane są przez Ośrodek „Pogranicze - sztuk, kultur, narodów” w Sejnach liczne spektakle. Na amarantowym frontonie dawnego dworu Eysymontów, Kunatów, Lipskich widnieje przywołanie autorstwa Oskara Władysława Miłosza „Bieda temu, kto wyrusza i nie powraca”.

Zespół dworski (dwór wraz z parkiem) wpisany jest do rejestru zabytków Narodowego Instytutu Dziedzictwa.





Opis skopiowano z wikipedii.
fot. Pacyfa, CC BY-SA 3.0 PL , via Wikimedia Commons