Zamek został wybudowany przez Zbigniewa Bąka her­bu Za­do­ra, który służył na dworze Wła­dy­sła­wa Ja­gieł­ły. Po śmierci właściciela w 1489 został oddany trzem osobom: Jarosławowi Łaskiemu herbu Korab oraz Piotrowi z Bnina i Andrzejowi Bnińskiemu. W XVI stu­le­ciu dwór prze­szedł w po­sia­da­nie ro­dzi­ny Ma­ła­chow­ski­ch, któ­rzy dokonali jego prze­bu­do­wy i odnowienia. Nałożono na ściany de­ko­ra­cyj­ny tyn­k oraz zdo­bie­nia okien. Własność wielokrotnie zmieniała właściciela aż do po­cząt­ku XVIII wie­ku kiedy obiekt zo­stał opusz­czo­ny. Przy­czy­ną tego wydarzenia prawdopodobnie by­ły zbyt gru­be mury i nie­wiel­kie okn­a, co było skutkiem niskich temperatur i pół­mroku. W la­tach 20. XX wie­ku rodzina Potockich, jako wła­ści­cie­le Bą­ko­wej Gó­ry podjęli wysiłek od­na­lezienia zam­ko­wych lo­chów. Prace te zakończyły się niepowodzeniem, a jednocześnie po­gor­szy­ły stan zruj­no­wa­ne­go obiek­tu. W la­tach 80. XX wieku na te­re­nie zamkowym prze­pro­wa­dzo­no ba­da­nia ar­che­olo­gicz­ne po­łą­czo­ne z jego od­gru­zo­wa­niem i od­chwasz­cza­niem, po czym trafił on do osoby prywatnej.

Stan obecny to do­brze za­kon­ser­wo­wa­ne, wzno­szą­ce się na wy­so­kość kil­ku me­trów gru­be mu­ry, w wyż­szych par­tiach po re­kon­struk­cji. Ru­inę moż­na obej­rzeć od ze­wnątrz.


Muro­wa­ny dwór usy­tu­owa­no na cy­plu wznie­sie­nia, na miej­scu drew­nia­ne­go gród­ka, we­wnątrz do­okol­ne­go wa­łu. Zbu­do­wa­ny z pia­skow­ca gmach o wy­mia­rach 32 x 14 me­trów miał dwa ry­za­li­ty, z któ­rych wschod­ni sta­no­wił wjazd do zam­ku. Bu­dy­nek był co naj­mniej dwu­kon­dy­gna­cyj­ny. Ist­nie­je przy­pusz­cze­nie, że je­den z ry­za­li­tów był wyż­szy i peł­nił fun­kcję wie­ży.






Opis skopiowano z wikipedii.