Obecna świątynia murowana została ufundowana zapewne przez królową Annę Jagiel­lonkę w 1 połowie XVI stulecia, od 1609 roku budowla była wielokrotnie przebudowywana. W latach 1780 i 1837 świątynia została gruntownie wyremontowana. W latach 1907–1913 dzięki staraniom księdza proboszcza Remigiusza Jankowskiego i księdza proboszcza Klemensa Sawickiego kościół został ostatni raz przebudowany według projektu architekta Stefana Szyllera. Rozebrana została środkowa część korpusu i został wybudowany nowy, prostopadły do dawnej osi świątyni. Dawne prezbiterium oraz zachodnia cześć nawy zostały przebudowane na kaplice tworzące coś w rodzaju transeptu. Powstała wtedy obecna neogotycka budowla.

Podczas pierwszej i drugiej wojny światowej świątynia została poważnie zniszczona. Odbudowywali ją w latach 1940–1977 księża proboszczowie: Stanisław Puchaczewski i Kazimierz Maj. W la­tach 1993–2000 dzięki staraniom księdza proboszcza Jana Pawłowskiego budowla została przykryta blachą miedzianą i zabezpieczona przed wilgocią. Od 2002 roku dzięki staraniom księdza proboszcza Ryszarda Kłosińskiego, została poddana renowacji polichromia a także zlecono aranżację wnętrza świątyni profesorowi Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie, panu Pawłowi Jakubowskiemu.





Opis skopiowano z wikipedi.