Wedle tych przekazów na północ od ówczesnego Rzeszowa, na terenie owocowych sadów miało dojść do objawienia się Matki Boskiej ubogiem mieszczaninowi Jakóbowi Ado (lub też Dado, jak twierdził J. Pęckowski, „Dziejach miasta Rzeszowa do końca XVIII w.”). To lokalne podanie miało również tłumaczyć pojawienie się cudowne pojawienie się figury Madonny z Dzieciątkiem, wykonanej z gruszy. Niezwykłą uwagę trzeba zwrócić na realia panujące w tamtym czasie, Rzeszów, był miastem małym, typowo handlowym, a początek XVI wieku, to czas zastoju gospodarczego terenów Rusi i Sandomierszczyzny, która była nękana najazdami tatarskimi. W świetle takich wydarzeń nie dziwi, więc, że ludzie zdecydowali wybudować się jako wotum małą drewnianą kapliczkę, a następnie, w latach 1531–1536 niewielki drewniany kościółek, który stał się „domem” dla cudownej figury. Służył on mieszkańcom miasta i okolic aż do początków kolejnego stulecia.




Opis skopiowano z wikipedii.